Namaste!

Voorspoedige reis, ik heb een toe, toe, toeter, even wennen, een leuk hostel en the living goddess!

De reis begon donderdag op Schiphol. Wel een beetje vreemd om zo samen met mijn ouders door de douane te gaan. Geen overdreven dramatische taferelen met mams met dikke bolle tranen :p.

Alles ging voorspoedig….we vlogen voor het eerst in ons leven koninklijk blauw…enne ik moet zeggen; alles was verzorgd!! Onze persoonlijke perser, Kees (en ja, het stereotype beeld wat je nu krijgt klopt :)) verzorgde ons op en top!! New Delhi Airport is een mooi en nieuw vliegveld. Je vraagt je wel af waarom ze overal vloerbedekking hebben neergelegd….het ziet er chique uit maar is hygienisch technisch niet heel handig maar ja……dat duid er dan toch ook op dat je in Azie bent :). We hangen en hangen en hangen (vlucht heeft vertraging), we slapen wat op bankjes…..en vliegen dan door naar Kathmandu. Ahh, dat ziet er heel anders uit…..alles is viezig….en het is chaos. Overal mensen met grote koffers en pakketten ingepakt in kleden en touw. Eerst even naar het toilet…..owja daar achter in de hoek….ohh das makkelijk je moet gewoon je neus achterna ….jaja we zijn in Azie…het toilet…haha, nog relatief goed in vergelijking met wat er nog komen gaat. Daarna in een lange rij voor de security check. Wauw wat een rij! Euhmm nou dat duurt nog even voor we in het hostel zijn. We staan braaf en proberen uit te vinden wat nu precies de rij is want das nog niet heel makkelijk hier. Iedereen staat gewoon ergens en die chaos heeft dan weer iets weg van een rij of zoiets. Aangezien we toch een ander kleurtje hebben en er blijkbaar toch wel vriendelijk uitzien worden we uit de rij gepikt….eerst een kleine ‘hartverzakking’ want we begrepen niet helemaal wat de bedoeling was en dachten dat we misschien wel extra gecontroleerd zouden worden maar nee, we mogen zo doorlopen…..vriendelijke mensen in Nepal…

De volgende opdracht; vind een taxi en zorg dat je zonder teveel te betalen naar het hostel komt. Euhmm het hostel….mam waar is het adres…op het papier in de rugzak….Elbrus hostel, tel 009987655….ja en het adres? Euhm, die staat er niet op….oww….ja, ehmm….ja….nou ja, het is vast ons kent ons…..al snel vinden we een taxi en zijn onderweg voor het bedrag wat ook in de Lonley Planet staat! Super! Dan de weg op met de taxi…..nog geen seconde later weet ik het weer…..toet, toet, toet, mep, mep, toet…..chaos!! Auto’s van links en auto’s van rechts en iedereen heeft een doorlopend abonnement op zijn toeter!! Ik zie pap en mam hun ogen groot worden, ze kijken naar links, naar rechts, ze weten niet meer waar ze moeten kijken…..overal auto’s, motors, overstekende mensen….overal getoeter!! Toet,toet, mep, mep, toet, toet!! Oja, nu weet ik het zeker ik ben in Azie :) en pap en mam die moeten gewoon even wennen…..

In het hostel worden we hartelijk ontvangen door Khem, de eigenaar. Hij heeft al snel door dat ik met mijn ouders op reis ben en roept; Hallo, Papa en Mama……Khem is niet een klein beetje enthousiast, nee hij is super enthousiast!! Hij roept al van verre, Hallo, hallo!! How are you? You are fine? What are you going to do? Enne hij doet dit niet 1 keer, nee hij doet dit continu....en om nog maar te zwijgen over de manier van telefoneren van Khem.....zijn telefoon gaat, hij neemt op en begint te schreeuwen alsof het zijn lust en zijn leven is....Khem zijn verklaring; the telefoon is small and people are far away.....ja, zo kan je het ook zien :) .....al met al een geweldig hostel met altijd veel reuring!

De volgende dag gaan we naar Durbar Square. Alleen al de weg er naar toe is een belevenis……het toet, toet, mep, mep, toet, toet houdt niet op, links en rechts auto’s, fietsers, bussen, voetgangers alles….overal…aan een stuk door……het oversteken….euhmm, kijk rechts, kijk links, nee het kan nog niet, kijk recht, kijk links, nee het kan nog niet…..5 min later….het kan nog steeds niet…..ok, dan maar gewoon lopen…..God zij met ons…..10 schietgebedjes en gaan!!.....joehoe, we zijn in Azie…..en pap en mam…..die moeten gewoon even wennen…..

Dubar square oftewel paleis plein. Het plein waar de koning vroeger woonde en vanwaar hij regeerde. Het plein is gevuld met schitterende tempels. Wel iets oud en zeer matig onderhouden, helaas. Ik vrees voor de toekomst van deze tempels….maar mooi zijn ze zeker. Wel is het moeilijk om uit te vinden welke tempel nou welke is. Je krijgt een heel mooi foldertje maar das toch een beetje op zijn Nepalees…..oftewel chaos. Er was in ieder geval 1 tempel die we na 16.00 uur moesten bezoeken. We begrepen niet helemaal waarom. De ticket verkoper had namelijk niet echt een talen knobbel voor engels. Maar goed, wij waren al lang blij dat we na een 1,5 uur hadden uitgevonden welke tempel het was en gingen er toch maar heen rond een uur of 16.25. We dachten we zien wel. Nou, en we hebben het gezien. We komen aan op het binnen plaatsje….iedereen staat er gespannen bij….wij vragen ons oprecht af wat er aan de hand is…..ze komt zo!....wie komt zo?......een gids legt nog snel uit dat we haar mogen groeten met ‘Namaste’ en dat ze ons zal zegenen voor een lang leven….nou das mooi en het is dus blijkbaar een zij…..iedereen kijkt gespannen naar het raampje op de 3de verdieping…..snel pap, pak ons boekje……ow, te laat……daar is ze!!.....een heel jong meisje van ongeveer 8 jaar oud kijkt iets arrogant maar met name verveeld uit het raampje…..ze ziet er schitterend uit met heel mooie kleding en hoofdtooi, haar ogen zijn mooi opgemaakt……toch kan het nog steeds niet haar verveling verbergen…..en floep….weg is ze weer…..veel mensen slaken een voldane zucht…..de gids zegt; this was the living goddess!!....

Wij zijn nog iets beduusd van dit vreemde tafereel……pap, ons boek….we lezen het verhaal van de goddelijke Kumari oftewel ‘the living goddes’. De levende godin wordt gekozen uit een aantal 4- en 5-jarige meisjes uit de boeddhistische Shakya-clan van Newari goud en zilversmeden. Het lichaam van het meisje moet vlekkeloos zijn en aan 32 specifieke kenmerken voldoen. Daarnaast moet ze een aantal tests ondergaan en moeten de astrologen ervan overtuigd zijn dat haar horoscoop past bij die van de koning. Als dit allemaal goed is dan wordt ze benoemt tot de levende godin (Kumari) en wordt ze geïnstalleerd in de Bahal (tempel). Zij zal slechts 1 keer per jaar buiten komen tijdens het Indra Jartra festival. Zij mag niet de grond raken en zal buiten dit festival alleen contact hebben met haar familie in de Bahal. Oftewel lekker spelen met vriendjes zit er niet in. Zij zal de levende godin zijn tot aan haar eerste menstruatie of tot zij door een andere oorzaak bloed verliest, al is het maar uit een onbetekenend wondje. Aan het einde van haar periode als levende godin verlaat zij de tempel en zou mogen trouwen. De overlevering wil echter dat een voormalig godin ongeluk brengt en dat degene die haar ontmaagdt een voortijdige dood zal sterven……dussss….tja….dat verveelde gezicht…..dat snap ik wel……een leven als levende godin…..of je daar aan kan wennen?..…

Overweldigd van alle indrukken, de mooie tempels, het verkeer, de viezigheid, de chaos komen we terug in het hostel. Khem moet lachen……Nepal is for trekking!! You go trekking!!....Maybe, one day…..No, you go trekking 3 days! Nepal is for trekking! (lees dit met volume standje 10 uit 10)......Tja, hij heeft een punt…..so we go trekking!!!

Veel liefs,
Frits, Ineke en Cindy

Zus en Jurgen: bedankt voor het uitzwaaien en veel plezier in Leiden
Marije: ook bedankt voor het uitzwaaien en you make Juul proud!!!
Floor: lekker genieten met Tijn en Eline, ik ben zo weer terug!
Eef: weer even wennen met werken, zet hem op!
Alice: volgens mij is er nog helemaal niets veranderd hier in Nepal!
Miranda: de zonnebrand werkt super. Dank voor de tip!
Jaqueline: leuk dat je weer mee reist enne dat zal straks wel weer even wennen zijn in Nederland (we zijn hier wederom nog geen vriendelijke fransen tegen gekomen )
Saffier de residentie: werkse allemaal, ik denk aan jullie 
Anne: you are my wingwomen, thanks!!