In me Swag

Alice Springs is een heel bijzondere en relaxe stad. Het ligt inderdaad midden in de rode woestijn. Overdag is het heerlijk weer, rond 25 graden en ’s nachts is het bere koud!! Ik ben blij dat we een kacheltje in onze kamer hebben. De stad is heel overzichtelijk en je kan er heerlijk rond slenteren en naar de mensen kijken. Het is opvallend hoeveel aboriginal mensen er rondlopen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nogal geïntrigeerd was door ze. Ze zien er heel anders uit, hun lichaamsbouw, gezichts contouren, lichaamsgeur en beharing….echt alles is anders dan ik ooit heb gezien. Vele lopen op blote voeten, stinken een beetje en hebben een donkere blik in hun ogen, ook spreken ze hun eigen taal…..ik moet er echt even aan wennen. Het lijkt ook of ze toch anders behandeld worden…..als mindere…..het geeft me een vervelend gevoel. Later leer ik dat de meeste aboriginal die in Alice springs leven, diegene zijn met problemen. Ze zijn uit hun ‘community’ gezet. Dat verklaard wel een hoop….maar toch geeft het me een vreemd gevoel….

Maar goed, ik ben natuurlijk ook in Alice Springs voor Uluru-Kata Tjuta National Park en Ayers Rock……het moet waanzinnig zijn om de rots bij zonsondergang te zien. Ik vraag wat rond en kom tot de conclusie dat de beste manier om dit te zien een 3 daagse kampeer tour is. De prijzen zijn overal hetzelfde dus het gemakkelijkst is om het gewoon bij het hostel te boeken. Zo gezegd, zo gedaan. Ze vertellen erbij dat ik wel warme kleding mee moet nemen voor de nacht, het kan koud worden. Ik lees de folder nog even vluchtig door, lees iets over een ‘swag’ en denk; het zal wel een soort tent zijn ofzo….komt wel goed….

De avond voor het vertrek komen er 2 nieuwe dormgenootjes bij. Het zijn 2 Zwitserse jongens, Simon en Fabian, ze zijn halverwege de twintig. We kletsen wat en komen tot de conclusie dat zij morgen ook op de 3 daagse tour gaan met The Rocktours. Het klikt goed dus het zou gezellig zijn als we bij elkaar in de groep zitten. De volgende ochtend worden we vroeg, lees; 6 uur opgehaald. We staan braaf buiten het hek te wachten, het ene na het andere tourbusje komt. De tourguides stappen uit en beginnen namen te roepen…..we staan met zijn drietjes bij elkaar…..er komt een tourguide op een halve meter afstand van ons staan en begint heel hard…Brigit!…..Brigit!…..te roepen. Wij schudden braaf nee, no Brigit…..hij kijkt ons aan en roept weer….Brigit!....euh, no, no Brigit…..Hij loopt naar het hek (1 meter bij ons vandaan) en begint door het hek te roepen…..Brigit!….geen reactie…..dan Agnes!.....Agnes!!......niemand reageert……tegelijkertijd begint een andere tourguide 1 meter naast ons ook te roepen…..Scot!....Scot!!.....Scottie!!.....weer knikken we braaf nee….we worden er een beetje melig van zo vroeg in de ochtend en beginnen mee te roepen……Brigit!....Agnes!!....Scot!....Scottie!!!.....het is een grappig tafereel…..tenminste dat vinden wij :)

Als iedereen opgehaald is staan wij nog bij het hek, we zijn ondertussen 3 ijsklopmjes geworden zo koud is het. Een laatste busje komt aan geraced…..Mark springt eruit……kijkt ons aan; I think you are with me, jump in me bus!! Ok, dat is dus Mark, onze tourguide voor de aankomende dagen. Mark is een echte ‘Australische Bushman’……hij heeft vieze handen met diepe kloven, ook zijn korte broek is een beetje vies en er springt wat ongekamd stro achtig blondhaar onder zijn muts vandaan. Hij laat iedereen nog even bijkomen maar daarna begint het feest! Hij wenst iedereen goedenmorgen, veranderd de muziek en zet het iets harder. Pakt de filtstiften en hup tekenen maar. De opdracht; schrijf je naam en land van herkomst op en maak er een mooie, leuke en passende tekening bij…….waar?.......nou, gewoon…….op het raam naast je :)…….het ijs is gebroken, iedereen heeft lol……het worden leuke dagen! Oja, ik kwam niet veel verder dan een koe en een tulp….vond ik al heel goed van mijzelf…..Stefan de andere Nedelander in de groep had een wiet blad getekend en op een één of andere manier begreep iedereen gelijk dat hij uit Nederland kwam…..of zou dat toch komen door de molen die hij ernaast getekend had?

We riiden die dag 600 km, oftewel 600 kai’s zoals ze het hier zeggen. Door Mark gaat ons Aussie engels met sprongen vooruit. Ze zeggen hier bijvoorbeeld ook ‘me’ ipv ‘my’ dus I’ll get me jacked and jump on me bus. Uiteraard is ook iedereen hier ‘me mate’ en mannen zijn ‘blokes’ en vrouwen 'shielas'. Tussen ons Aussie engels door roepen Simon, Fabian en ik geregeld ook nog even om onze vrienden…..Brigit!!.....Brigit!!.....Agnes!!.....Scot!......Scottie!!! Het is weer één groot kinderfeest 

Na lang rijden, een heerlijke lunch en een paar stops in de verlaten woestijn komen we aan bij Ayers Rock…..wauw, hij is echt imposant!! En rood!! We gaan een wandeling eromheen maken daarna moet er nog even gewerkt worden. We hebben hout nodig voor vanavond, voor het kampvuur…..dan kunnen we daar omheen slapen…..huh, we slapen toch in tentjes? Tentjes?.......Nee, Cin we slapen in swags…..in wat?.....in swags …..ja, die dingen die op de aanhanger lagen…..een soort tentslaapzak…..euhmm, ok…….

We genieten van een overheerlijk diner bij zonsondergang……Ayers Rock is waanzinnig mooi!! De rode kleur veranderd met de minuut totdat de zon helemaal onder is. Dan gaan we naar onze kampeerplek, maken een kampvuur en zitten hier gezellig omheen en dan, dan is het tijd om te slapen en nee, niet mijn tentje....nee, in ‘me swag’……dat het koud gaat worden daar twijfelde niemand aan...ook ik niet dus ik ben goed voorbereid…..ik heb 3 lagen broeken aan en niet minder dan 5 lagen bovenkleding :) en daarbij natuurlijk ook nog een paar dikke sokken. Zo kruip ik in mijn slaapzak in me swag…..oja, eerst nog even controleren of er geen beesten in me swag zitten….spinnen, slangen of andere beestjes…..dan ga ik slapen onder de mooiste sterrenhemel die ik ooit gezien heb…….maar ja, dan komt het moment dat je ’s nachts wakker wordt en je je afvraagt; waar ben ik?.....het duurde toch zeker wel een paar seconde voordat ik dacht; oja, ik ben op tour naar Ayers Rock en lig in me swag……het kampvuur is inmiddels uit…..het is aarde donker……en ik…..ik moet plassen!!......wat nu?.......stap 1; vind je zaklamp……ik had hem ergens neergelegd hier, hij moet ergens in me swag liggen…..graai, graai, worstel, worstel…..tijdens de zoektocht is het onvermijdelijk dat je swag niet een beetje open gaat……..Holly shit! Het is koud buiten!! Het is nog kouder dan ik dacht! Ik wil niet plassen, ik wil in me swag blijven….nee, ik moet echt plassen…..Ok, stap 2 schoenen zoeken…..stonden ze nu links of rechts naast me…..ah, gevonden……eerst weer controleren of er geen beestjes in zitten……dan 1 2 3 uit me swag en hup naar het toiletgebouw…..ow, goed opletten….langs het kampvuur, bij de container naar links, dan bij de bus naar recht, op het pad weer links …….brrr….ik bevries……snel plassen……euhmm, nou ja snel…..zo snel als het kan met 3 lagen broeken aan :) en dan snel weer terug naar me swag……ik wurm mezelf weer in me swag, trek hem goed dicht boven mijn hoofd en ga weer lekker slapen…..in me swag :)….

De volgende ochtend moeten we er weer vroeg uit (lees 5.20 uur) voor de zonsopgang over Ayers Rock. Wederom een beetje koud maar wel waanzinnig mooi! Daarna gaan we verder door Uluru-Kata Tjuta National Park om nog een aantal heel mooie wandelingen te maken, Cindy haar gezicht te versieren met aboriginal verf en als je goed luister hoor je het door de rotsen galmen......Brigit!!.....Brigit!!.....Agnes!!.....Scot!!.....Scottie!!!.....ook slapen we nog een heerlijk nachtje onder de sterrenhemel voordat we weer richting huis (Alice Springs) gaan. Het waren super leuke en mooie dagen!

Veel liefs,
Cindy

Iedereen: ik liep een beetje achter in verslaglegging.....dus een kleine inhaalslag :)