Lago Titicaca, iets langer dan gepland!
Door: Cindy
Blijf op de hoogte en volg Cindy
24 November 2011 | Peru, Puno
Drijvend riet, op een verlaten eiland, de lokale verkiezingen, verse forel uit het Titicaca lake en nog even langs het ziekenhuis.....
Daar gaan we, met de luxe bus van Cruz del sur, op naar Puno. Het landschap is nogsteeds niet veel zeggend en een beetje geestdodend. Mensen stappen werkelijk in 'the middle of nowhere' uit. Mar en ik vragen ons af waar die mensen heen gaan.....zouden ze echt in dat vervallen huisje met golfplaten dak daar in de verte wonen......mmm, we zullen het nooit weten want de bus rijdt snel weer door naar de volgende busstop midden in de dorre droge woestijn.
In de bus ontmoeten we Ivo en Ivo spreekt engels. We maken kort contact. Even een aantal standaard dingen...goh ga je ook naar Puno (ja, duh anders zitten we niet in deze bus), reis je vaker met Cruz del sur?....ja, fijne bus hè.....ja, ik hoop ook dat ze een leuke film draaien.....en zo nog een paar onzin dingen. Ah, we vertrekken. Hoogtijd (en alle tijd) om even onze persoonlijke, vrouwen en liefdes probleempjes te bespreken. Niemand om ons heen spreekt nederlands dus das geen probleem......3 uur verder.....we stoppen even bij een uitkijk punt....een mooi meer, een soort flamingo's en alpaca's.....mooi hoor.....Ivo begint gelijk te vertellen.....huh, das geen engels......shit....het is vlaams....Ivo komt uit Belgie.....oeps.....dus...Ivo tot zo ver onze probleempjes.... Ivo vertelt veel over Puno en adviseert ons over een goede eco toerisme tour operator (daar zijn wij uiteraard voor.....als het niet teveel kost :)) en over een goed hostal. De eigenaresse zou een heel leuk en lieve vrouw zijn (later bleek dit erg van pas te komen maar dat wisten we toen nog niet).
Die avond om 12 uur werd Yvon 30 jaartjes jong......en dat moet natuurlijk gevierd worden!! We zijn wat gaan drinken in een cafe en ontmoeten daar 3 Belgen. Een van hun woonde al 10 jaar in Peru en was de tourguide van de 2 Belgen. Hij wist nog wel een leuke tent.......en gezellig was het!!! We hebben de hele avond gedanst......en misschien iets teveel van het goudgele spul gedronken (alcohol valt iets anders op 3800 meter hoogte :( ) Heerlijk Salsa dansen en om 12 uur Happy Birthday gezongen (met zelf meegebrachte ballonen, een grote hit :))......maar goed aan alle leuke dingen komt een einde.......om 3 uur 's nachts rollen we lachend naar huis.......alleen de volgende dag lachen we niet zo hard......
De volgende dag gaat om 6.45 uur de wekker!!! Oeff dat doet zeer......maar we hebben een tour geboekt (bij het eco toerisme bureau)....dus op naar het Titicacameer, the floating island. Weer eens wat anders, eilanden van riet. Een beetje toeristisch, soms een beetje drassig maar wel erg bijzonder. Daarna varen we door naar Island Tequile (erg toepasselijk, 1 lettertje veranderen en je hebt Tequila, en zo voelen wij ons ook alsof we daar teveel van hebben gedronken). Tequile is een klein eiland in het grote meer. We gaan daar slapen bij een lokale familie.....en hebben wij even mazzel! Er zijn die dag ook lokale verkiezingen. Iedereen heeft zijn beste pak aangetrokken en zit op de plaza de Armas. Het is heel simpel. Een man met een mooie hoed op en een kleurige centuur om brabbelt wat in het Cuetua (de inheemse taal). Daarna wordt er gestemd. Nee, niet met een rood potlood......nee gewoon door je hand op te steken.....de man met de hoed telt.....en klaar is kees....dit nog een paar keer en dan heb je een nieuw bestuur.......en na afloop.....ja natuurlijk.....een feestje :). In de loop van de middag vertelt Yvon ons dat ze zich echt niet goed voelt.......2 uur later is haar gehele maag en darm inhoud niet meer waar het behoord te zijn......ze ziet groen en geel.......wat zou het zijn de hoogte??.....of toch de alcohol??? (oeps).....Yvon gaat slapen en Mar en ik gaan nog even over het eiland wandelen. Het is verlaten, geen toeristen, heerlijk rustig en schitterende uitzichten over het meer (een schitterende zonsondergang). Daarna gaan we eten. De 15 jarige dochter van het gezin heeft heerlijke forel voor ons gemaakt.....ik zie jullie denken....maar Cin jij houdt helemaal niet van vis.....en dat klopt.....maar deze verse forel uit het Titicacameer was echt heerlijk!! Yvon sloeg even over. De volgende dag nog even naar de markt en wat wandelen en dan weer op naar de boot voor de 3 uur durende boottocht terug. Helaas vergaat het Yvon nogsteeds niet veel beter......ze is doodziek.....we moeten ongeveer 1 uur stijl naar beneden lopen.....Yvon kijkt naar beneden......het duizeld haar...ze ziet lijkbleek.....oef hoe komen we naar beneden?.....hoe het precies is gelukt weet ik niet.....Mar aan de ene kant en ik aan de andere kant......na een lang uur zijn we eindelijk beneden......nu nog 3 uur op de boot......
We wilde nog 1 dag in Puno blijven en daarna door naar Cuzco. Yvon wilde graag nog naar Bolivia. Dus de volgende dag kopen we onze bustickets. Het lijkt iets beter te gaan met Yvon.......helaas diezelfde middag wordt ze weer hevig ziek.....ze houdt niets binnen.....loopt helemaal leeg......Mar en ik gaan wat eten......Yvon ligt in bed......we beginnen de vocht inname van Yvon te tellen......mmmm het is niet veel.......we besluiten niet verder te reizen...Yvon is te ziek......als we thuis komen is Yvon ziek, slaperig en traag......we dwingen haar ORS te drinken.......met veel moeite krijgt ze een paar slokken binnen....ze kijkt trots onze kant op........we lachen lief en bemoedigend naar haar.......dit is niet genoeg!!!
De volgende ochtend gaat het niet beter.......we gaan naar het ziekenhuis. De aardige vrouw van het hostal helpt ons. Mar belt het ziekenhuis. We kunnen om 9.30 uur terecht. Het is een mooi ziekenhuisje. Of eigenlijk een soort groot huisarts praktijk. We hebben een afspraak bij dokter Ricardo, een heel aardige en goed Engels sprekende arts (wat een gelukt). Yvon vertelt haar verhaal en wij vullen aan. Hij vraagt of ze loperamide (diarree remmers) heeft gebruikt. Nee. Gelukkig want dat is niet goed op grote hoogte....we kijken hem vragend aan. Hij lacht. Ja, geneeskunde op hoogte is anders en we zijn hier op 3800m hoogte. Wat blijkt, als je loperamide gebruikt op hoogte dan houden je darmen nog meer lucht vast en gaan uitzetten wat tot nare situaties kan leiden.....ok, weer wat geleerd. Dan even een lichamelijk onderzoek. Darm geluiden ok, dokter Ricardo kijkt blij. Buik is wel wat pijnlijk. Dan nog even de standaard controles. Bloeddruk iets laag, saturatie 90%.......huh, 90%.....we kijken dokter Ricardo iets verschrikt aan.....thuis zou ik toch iets zenuwacgtig worden. Dokter Richardo moet weer lachen......we zijn op 3800m hoogte.....oja, das waar. Jullie hebben ook een lage saturatie.....oww.....weer wat geleerd. Dokter Ricardo maakt zich ook zorgen.....Yvon heeft te weinig gedronken, ze is uitgedroogd. Ze heeft een infuus met vocht nodig. Yvon schrikt zich een ongeluk. Dit had ze niet verwacht. Wij zijn blij.....ze zal zich een stuk beter voelen na het infuus. Ze heeft de keuze of in de kliniek blijven of een infuus in het hostal......huh, in het hostal?.....ja, das geen probleem. Gewoon in het hostal....enne er zijn dan toch 2 dokters bij.....euhm, nou laten we maar lekker hier blijven. Lijkt ons een stuk prettiger......en zo vertroeven we een dagje in het ziekenhuis. Er wordt nog even een onderzoekje gedaan waaruit blijkt dat er een gram positief beestje in de ontlasting zit.....dus hup er word ook nog even wat antibiotica door het infuus gegooid.....en om 8uur 's avonds mogen we Yvon weer mee naar huis nemen. Het is niet veel meer dan een hoopje ellende. Ze kan amper op haar benen staan maar ze mag gelukkig mee. Thuis (in het hostal) leggen we haar in bed. De lieve vrouw van het hostal komt gelijk weer met een warme kruik en vraagt bezorgd of ze iets kan doen voor ons en als er vanacht iets is. Dat we haar dan gewoon wakker moeten maken. Echt heel lief. We gaan slapen, morgen weer een nieuwe dag. Verder reizen is geen optie, Yvon is nog te zwak. Dus blijven we nog een dag in Puno. Mar en ik hebben het nu wel gezien in Puno. We zijn de stad al 6 keer rond gelopen......maarja, je laat iemand die ziek is natuurkijk niet alleen. De volgende dag kunnen we verder reizen. Yvon heeft besloten om met ons mee te gaan naar Cuzco, een verstandig besluit. We nemen innig afscheid van de lieve vrouw van het hostal, we krijgen allemaal een dikke knuffel en een chocoladereep voor onderweg. Dan gaan we eindelijk op weg naar Cuzco.......op naar de Machu picchu.....
Veel liefs,
Mar en Cin
Fam: super bedankt voor de fotoruimte!! Veel plezier dit weekend. Hvj!
Adri: Lieve tante Adri, gefeliciteerd met uw verjaardag! Hoorde dat het een geweldig mooi feest was.
Ouders van Mar: bedankt voor alle gezelligheid op skype en leuk dat jullie meereizen. Veel plezier aankomend weekend met het afscheids/verjaardagsfeestje
Aleid en max: gefeliciteerd met jullie 12,5 jr verkering!
Martin: ik ben zeker aan het genieten en leer ook hiet weer veel bij.
Elly: doe echt m'n best de poep een beetje te vermijden :)
Arnold: heb Alpaca gegeten, was best lekker :)
Marije: hoe was je vakantie? Wat eten we als ik terug ben? (kunnen we als toetje chocotruffel taart eten of is dat niet Marokkaans?)
Eef: zit je al op skype! Tis heel simpel.
Jaquelien W: ze hebben hier echt heeeel veeeel avocado's en ze zijn heeeeel lekker. Als het kon zou ik paar kisten vol naar Parijs sturen :)
Alice: wat een toestanden allemaal daar in het LUMC.....sterkte.
Magbod: bedankt voor de gezelligheid op skype en de rondleiding door je woonkamer, enne je hebt idd een heel mooi uitzicht!!
Paul: succes op het KCAP!!
Miranda: ik ga je mailen via mijn gmail. Ik kom over 3 maandjes alweer naar je toe, mijn haar wordt alweer lang :) maar nog wel krullen.
Marina: alles is goed hier hoor! We hadden het een beetje druk met vakantie vieren :)
Daar gaan we, met de luxe bus van Cruz del sur, op naar Puno. Het landschap is nogsteeds niet veel zeggend en een beetje geestdodend. Mensen stappen werkelijk in 'the middle of nowhere' uit. Mar en ik vragen ons af waar die mensen heen gaan.....zouden ze echt in dat vervallen huisje met golfplaten dak daar in de verte wonen......mmm, we zullen het nooit weten want de bus rijdt snel weer door naar de volgende busstop midden in de dorre droge woestijn.
In de bus ontmoeten we Ivo en Ivo spreekt engels. We maken kort contact. Even een aantal standaard dingen...goh ga je ook naar Puno (ja, duh anders zitten we niet in deze bus), reis je vaker met Cruz del sur?....ja, fijne bus hè.....ja, ik hoop ook dat ze een leuke film draaien.....en zo nog een paar onzin dingen. Ah, we vertrekken. Hoogtijd (en alle tijd) om even onze persoonlijke, vrouwen en liefdes probleempjes te bespreken. Niemand om ons heen spreekt nederlands dus das geen probleem......3 uur verder.....we stoppen even bij een uitkijk punt....een mooi meer, een soort flamingo's en alpaca's.....mooi hoor.....Ivo begint gelijk te vertellen.....huh, das geen engels......shit....het is vlaams....Ivo komt uit Belgie.....oeps.....dus...Ivo tot zo ver onze probleempjes.... Ivo vertelt veel over Puno en adviseert ons over een goede eco toerisme tour operator (daar zijn wij uiteraard voor.....als het niet teveel kost :)) en over een goed hostal. De eigenaresse zou een heel leuk en lieve vrouw zijn (later bleek dit erg van pas te komen maar dat wisten we toen nog niet).
Die avond om 12 uur werd Yvon 30 jaartjes jong......en dat moet natuurlijk gevierd worden!! We zijn wat gaan drinken in een cafe en ontmoeten daar 3 Belgen. Een van hun woonde al 10 jaar in Peru en was de tourguide van de 2 Belgen. Hij wist nog wel een leuke tent.......en gezellig was het!!! We hebben de hele avond gedanst......en misschien iets teveel van het goudgele spul gedronken (alcohol valt iets anders op 3800 meter hoogte :( ) Heerlijk Salsa dansen en om 12 uur Happy Birthday gezongen (met zelf meegebrachte ballonen, een grote hit :))......maar goed aan alle leuke dingen komt een einde.......om 3 uur 's nachts rollen we lachend naar huis.......alleen de volgende dag lachen we niet zo hard......
De volgende dag gaat om 6.45 uur de wekker!!! Oeff dat doet zeer......maar we hebben een tour geboekt (bij het eco toerisme bureau)....dus op naar het Titicacameer, the floating island. Weer eens wat anders, eilanden van riet. Een beetje toeristisch, soms een beetje drassig maar wel erg bijzonder. Daarna varen we door naar Island Tequile (erg toepasselijk, 1 lettertje veranderen en je hebt Tequila, en zo voelen wij ons ook alsof we daar teveel van hebben gedronken). Tequile is een klein eiland in het grote meer. We gaan daar slapen bij een lokale familie.....en hebben wij even mazzel! Er zijn die dag ook lokale verkiezingen. Iedereen heeft zijn beste pak aangetrokken en zit op de plaza de Armas. Het is heel simpel. Een man met een mooie hoed op en een kleurige centuur om brabbelt wat in het Cuetua (de inheemse taal). Daarna wordt er gestemd. Nee, niet met een rood potlood......nee gewoon door je hand op te steken.....de man met de hoed telt.....en klaar is kees....dit nog een paar keer en dan heb je een nieuw bestuur.......en na afloop.....ja natuurlijk.....een feestje :). In de loop van de middag vertelt Yvon ons dat ze zich echt niet goed voelt.......2 uur later is haar gehele maag en darm inhoud niet meer waar het behoord te zijn......ze ziet groen en geel.......wat zou het zijn de hoogte??.....of toch de alcohol??? (oeps).....Yvon gaat slapen en Mar en ik gaan nog even over het eiland wandelen. Het is verlaten, geen toeristen, heerlijk rustig en schitterende uitzichten over het meer (een schitterende zonsondergang). Daarna gaan we eten. De 15 jarige dochter van het gezin heeft heerlijke forel voor ons gemaakt.....ik zie jullie denken....maar Cin jij houdt helemaal niet van vis.....en dat klopt.....maar deze verse forel uit het Titicacameer was echt heerlijk!! Yvon sloeg even over. De volgende dag nog even naar de markt en wat wandelen en dan weer op naar de boot voor de 3 uur durende boottocht terug. Helaas vergaat het Yvon nogsteeds niet veel beter......ze is doodziek.....we moeten ongeveer 1 uur stijl naar beneden lopen.....Yvon kijkt naar beneden......het duizeld haar...ze ziet lijkbleek.....oef hoe komen we naar beneden?.....hoe het precies is gelukt weet ik niet.....Mar aan de ene kant en ik aan de andere kant......na een lang uur zijn we eindelijk beneden......nu nog 3 uur op de boot......
We wilde nog 1 dag in Puno blijven en daarna door naar Cuzco. Yvon wilde graag nog naar Bolivia. Dus de volgende dag kopen we onze bustickets. Het lijkt iets beter te gaan met Yvon.......helaas diezelfde middag wordt ze weer hevig ziek.....ze houdt niets binnen.....loopt helemaal leeg......Mar en ik gaan wat eten......Yvon ligt in bed......we beginnen de vocht inname van Yvon te tellen......mmmm het is niet veel.......we besluiten niet verder te reizen...Yvon is te ziek......als we thuis komen is Yvon ziek, slaperig en traag......we dwingen haar ORS te drinken.......met veel moeite krijgt ze een paar slokken binnen....ze kijkt trots onze kant op........we lachen lief en bemoedigend naar haar.......dit is niet genoeg!!!
De volgende ochtend gaat het niet beter.......we gaan naar het ziekenhuis. De aardige vrouw van het hostal helpt ons. Mar belt het ziekenhuis. We kunnen om 9.30 uur terecht. Het is een mooi ziekenhuisje. Of eigenlijk een soort groot huisarts praktijk. We hebben een afspraak bij dokter Ricardo, een heel aardige en goed Engels sprekende arts (wat een gelukt). Yvon vertelt haar verhaal en wij vullen aan. Hij vraagt of ze loperamide (diarree remmers) heeft gebruikt. Nee. Gelukkig want dat is niet goed op grote hoogte....we kijken hem vragend aan. Hij lacht. Ja, geneeskunde op hoogte is anders en we zijn hier op 3800m hoogte. Wat blijkt, als je loperamide gebruikt op hoogte dan houden je darmen nog meer lucht vast en gaan uitzetten wat tot nare situaties kan leiden.....ok, weer wat geleerd. Dan even een lichamelijk onderzoek. Darm geluiden ok, dokter Ricardo kijkt blij. Buik is wel wat pijnlijk. Dan nog even de standaard controles. Bloeddruk iets laag, saturatie 90%.......huh, 90%.....we kijken dokter Ricardo iets verschrikt aan.....thuis zou ik toch iets zenuwacgtig worden. Dokter Richardo moet weer lachen......we zijn op 3800m hoogte.....oja, das waar. Jullie hebben ook een lage saturatie.....oww.....weer wat geleerd. Dokter Ricardo maakt zich ook zorgen.....Yvon heeft te weinig gedronken, ze is uitgedroogd. Ze heeft een infuus met vocht nodig. Yvon schrikt zich een ongeluk. Dit had ze niet verwacht. Wij zijn blij.....ze zal zich een stuk beter voelen na het infuus. Ze heeft de keuze of in de kliniek blijven of een infuus in het hostal......huh, in het hostal?.....ja, das geen probleem. Gewoon in het hostal....enne er zijn dan toch 2 dokters bij.....euhm, nou laten we maar lekker hier blijven. Lijkt ons een stuk prettiger......en zo vertroeven we een dagje in het ziekenhuis. Er wordt nog even een onderzoekje gedaan waaruit blijkt dat er een gram positief beestje in de ontlasting zit.....dus hup er word ook nog even wat antibiotica door het infuus gegooid.....en om 8uur 's avonds mogen we Yvon weer mee naar huis nemen. Het is niet veel meer dan een hoopje ellende. Ze kan amper op haar benen staan maar ze mag gelukkig mee. Thuis (in het hostal) leggen we haar in bed. De lieve vrouw van het hostal komt gelijk weer met een warme kruik en vraagt bezorgd of ze iets kan doen voor ons en als er vanacht iets is. Dat we haar dan gewoon wakker moeten maken. Echt heel lief. We gaan slapen, morgen weer een nieuwe dag. Verder reizen is geen optie, Yvon is nog te zwak. Dus blijven we nog een dag in Puno. Mar en ik hebben het nu wel gezien in Puno. We zijn de stad al 6 keer rond gelopen......maarja, je laat iemand die ziek is natuurkijk niet alleen. De volgende dag kunnen we verder reizen. Yvon heeft besloten om met ons mee te gaan naar Cuzco, een verstandig besluit. We nemen innig afscheid van de lieve vrouw van het hostal, we krijgen allemaal een dikke knuffel en een chocoladereep voor onderweg. Dan gaan we eindelijk op weg naar Cuzco.......op naar de Machu picchu.....
Veel liefs,
Mar en Cin
Fam: super bedankt voor de fotoruimte!! Veel plezier dit weekend. Hvj!
Adri: Lieve tante Adri, gefeliciteerd met uw verjaardag! Hoorde dat het een geweldig mooi feest was.
Ouders van Mar: bedankt voor alle gezelligheid op skype en leuk dat jullie meereizen. Veel plezier aankomend weekend met het afscheids/verjaardagsfeestje
Aleid en max: gefeliciteerd met jullie 12,5 jr verkering!
Martin: ik ben zeker aan het genieten en leer ook hiet weer veel bij.
Elly: doe echt m'n best de poep een beetje te vermijden :)
Arnold: heb Alpaca gegeten, was best lekker :)
Marije: hoe was je vakantie? Wat eten we als ik terug ben? (kunnen we als toetje chocotruffel taart eten of is dat niet Marokkaans?)
Eef: zit je al op skype! Tis heel simpel.
Jaquelien W: ze hebben hier echt heeeel veeeel avocado's en ze zijn heeeeel lekker. Als het kon zou ik paar kisten vol naar Parijs sturen :)
Alice: wat een toestanden allemaal daar in het LUMC.....sterkte.
Magbod: bedankt voor de gezelligheid op skype en de rondleiding door je woonkamer, enne je hebt idd een heel mooi uitzicht!!
Paul: succes op het KCAP!!
Miranda: ik ga je mailen via mijn gmail. Ik kom over 3 maandjes alweer naar je toe, mijn haar wordt alweer lang :) maar nog wel krullen.
Marina: alles is goed hier hoor! We hadden het een beetje druk met vakantie vieren :)
-
24 November 2011 - 23:04
Jürgen En Zus:
Hallo lief zusje,
Tjeetje mina zeg, blij dat Yvon weer beter is. Was toch even vervelend, al kon je hierdoor natuurlijk wel langer in de privé-kamer blijven ;-).
Kus en kmuf van je zus en Jürgen -
24 November 2011 - 23:25
Paps Mams:
dat is weer een heftig verhaal maar we hadden het al een beetje gehoord over de skype. Ik heb natuurlijk al 31 jaar gezegd dat vis lekker is maar niet geloven en nu duizenden kilometers verderop is opeens de forel lekker. Nu kunnen we straks als je weer thuis bent ook een lekker visje eten/
dikke kmuf paps en mams -
25 November 2011 - 00:02
Alice:
Je hebt toch wel zo'n vreselijk hippe gebreide muts met oorflappen gekocht hè?! -
25 November 2011 - 06:00
Edith Tamis:
Hoi Cindy,
Ik volg al een aantal weken je reisverslagen en ik geniet daar zo van. Samen met de foto's kan ik me echt een beetje voorstellen wat je allemaal meemaakt. En dat is veel!
Ik vind het echt supergoed van je dat je zo'n reis maakt in je eentje!
Heel veel plezier en succes verder,
Groetjes Edith -
25 November 2011 - 16:44
Jacqueline Wellenste:
Jeetje, Cindy, het is bij jou altijd wel weer spannend hoor!!! Goed plan van die avocado's, ik hou me aanbevolen. Kom je ze dan wel zelf brengen??? -
25 November 2011 - 19:48
Eefje:
Hoi Cin! Ik ga het het weekend instaleren!!!!!!!!! Liefs!!!!!!!!!! -
25 November 2011 - 19:49
Marina:
Gelukkig! Xxx -
26 November 2011 - 17:45
Wil En Ellen Berkhou:
zo zie je maar een zieke mede passagier brengt rust in je vakantie eindelijk een tijdje op een en dezelfde plaats.dagen zat dus het komt niet op een paar dagen aan.
mooi dat alles goed gaat en dat je lekker geniet.en een katertje na een avondje doorzakken is niet zo erg want dat avondje kunnen ze niet meer afpakken.
geniet nog lekker en doe geen dingen die ik ook niet zou doen.
groetjes en dikke knuffels .
wil en ellen berkhout -
27 November 2011 - 21:49
Adri :
Hallo Lieverd, bedankt voor je felicitatie. Zeker weten dat het een prachtig feest is geweest. Vandaag hebben wij Sinterklaas gevierd met de kleintjes. De afloop was minder leuk maar dat vertelt mama wel weer via Skype. Of heb je (als je dit leest) het al gehoord. Hier is het een drukke tijd geweest met al die feestjes, nu aankomende dinsdag nog Arno zijn verjaardag en dan hebben wij weer even rust. Ik heb gelezen dat jij ook een paar daagjes rustig aan hebt gedaan, ach dan kan je er nu weer tegenaan. Blij dat het met dat meisje weer beter gaat. Trouwens jullie zij meteen weer een paar ervaringen rijker en weet je niet weer iets meer hoe je een patiënt op grote hoogte moet behandelen. Al zal deze ervaring niet snel gebruikt hoeven te worden in ons platte landje. Zelfs de hoogste berg in Limburg zal deze ervaring niet nodig hebben. HA HA.
Lieverd doe weer rustig aan en pas goed op jezelf. veel liefzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz -
28 November 2011 - 19:25
Floor:
Lieve Cin,
Fijn dat het zo goed met je gaat en dat je het helemaal fantastisch vindt in Peru. Wat een prachtige foto's en wat een verhalen weer...
Hier alles zijn gangetje. Eline is inderdaad alweer bijna 1 jaar! Lijkt nog zo kort geleden dat je de dag van Eline's verjaardag koos ;-). Ze kan al heel goed staan, stapjes langs een tafel zetten en heel hard gillen (met name "oooooooh" als ze een torentje van blokjes omgooit). En binnenkort natuurlijk weer bijna Sinterklaas, we gaan het weer met zn allen vieren (incl sinterklaas en zwarte Piet) dus dat wordt lachen...
In het LUMC alles SQA. Niets nieuws onder de horizon. Af en toe leuke dingen, af en toe stress (nou ja, af en toe...;-)) en af en toe verdrietige dingen.
Ik kijk er naar uit om over een paar maandjes weer bij te kletsen.
Maar eerst nog lekken een aantal maanden rondreizen.
Liefs en een dikke kus,
Floor
-
30 November 2011 - 18:18
Esther K:
Lieve Cin,
Wat een mooie foto's weer en wat een leuke verhalen om te volgen.
Kan je jou Skype naam doorgeven?
Geniet er van (Mar natuurlijk ook) en ik kijk weer uit naar je volgende verslag.
Liefs,
Esther xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
