De eerste cultuurshock!

De brug is weg, kuilen in de weg, vies hotel, penthouse en autorijden in India!

Vanaf ons chique Resort worden we gehaald met de privé auto (met airco) om ons over de grens naar India, Varanasi te brengen. Lekker luxe :)! We worden rond 9 uur gehaald…euhm ok, Nepalees nine…..maar de auto komt maar niet en komt maar niet…..dan horen we wat er aan de hand is…..de brug is weg door een overstroming…of eigenlijk de noodbrug want de hoofdbrug was al kapot….dus onze auto kan er niet door….wij kijken vragend…en nu?.....geen probleem we kunnen wel lopend over de brug. We worden met een taxi naar de brug gebracht. Bij aankomst staat er een gigantische file voor de brug….overal vrachtwagens, mensen, fietsen, dieren…..chaos….bij de brug aangekomen is er een nog grotere chaos…..het lijkt wel oorlog!…..we wurmen ons met onze koffers door de menigte…moeten door een grote afzetting van gaas….overal staan mannen in uniform die ‘de dingen regelen’….we zijn er door…..aan de andere kant staat ook file….het duurt waarschijnlijk nog enkele dagen voor de brug weer gemaakt is…..tot die tijd is het wachten….en wachten….en wachten…..gelukkig zijn wij luxe toeristen….wij zijn erdoor…..

De weg naar de grens van Nepal is redelijk goed. De chauffeur waarschuwt ons…..de wegen in India zijn niet goed….oja, en het is ook warm in India…..maar eerst gaan we nog overnachten bij de grens…..de chauffeur waarschuwt ons wederom; het is geen chique hotel maar het voldoet….wij knikken braaf en denken; we zullen het wel zien…..

Nou, gezien hebben we het zeker….en geroken en gevoelt :)..…naar mate we dichter bij de grens komen wordt het al viezer en drukker langs de weg…..er ligt afval en de temperatuur stijgt…..we komen aan in ons hotel in Bhairahawa en tja wat zal ik zeggen…..het was niet echt een best hotel…..of eigenlijk echt niet…..er was een gammel bed voor mij in de kamer gezet (of raak ik teveel verwent met al die luxe? :))……maar nee, echt…..het was vies…..met name alle beestjes…..de hele kamer zat vol beestjes!! We houden de moet erin….we gaan even door de stad lopen…..het is warm, 40 graden dus het eerste wat we doen is even een kekke pluutje voor mams kopen….dan lopen we door…..je wordt er niet blij van…..open riool, ratten, overal mensen, tuk tuks, vuil, armoede….de geur….ja, ik kan het niet goed omschrijven…..een soort rotte eieren….pap en mam zijn een beetje beduust….wat moeten we hier? Wat is dit? Ja, ik moet ook weer erg wennen…..tja, dit is ook een deel van het echte leven in Nepal….of eigenlijk dit is het echte leven van Nepal…..de toeristen plekken zijn meer uitzondering…..van ons veilige Resort naar deze vieze stinkende stad…das even wennen…..

Ondanks de kwaliteit van het hotel gaan we er toch maar eten….verder zijn er voor ons geen plekken om te eten in de stad. Tenminste niet zonder ziek te worden. Terug op de kamer kijken we nog even naar buiten…..onze overburen gaan slapen….ze hebben een soort penthouse!....op het dak van de beneden verdieping……er staat een klein hutje op en ze slapen buiten (opa, oma, vader, moeder en 3 kinderen)…..ze slapen in hun kleren en wassen en douchen is er niet bij….wat een armoede en wat hebben wij het goed in Nederland….

De volgende ochtend gaan we verder…..op weg naar India….als we bij de grens komen moeten we wederom een lang formulier invullen daarna gaat ons paspoort naar ‘het mannetje die er naar kijkt’ dan naar ‘het mannetje die het in de computer zet’ dan naar ‘het mannetje die het scant’ dan naar 'het mannetje die er nog een keer naar kijkt’ dan naar ‘het mannetje die stempelt’ en dan voor de laatste keer naar ‘nog een ander mennetje die er naar kijkt’….alle mannetjes gaan weer rustig zitten en wij krijgen onze paspoort terug….we mogen India in…..onze chauffeur heeft ondertussen ons laatste Nepalees geld gewisseld voor ons…..ja, het was echt belangrijk dat hij het zou doen want anders werden we bedonderd……ja ja en jij doet dat niet?……hij keek pap nog een keer aan met zijn grote bruine ogen…ach doe het dan ook maar, prima…….jullie raden het al…..we zijn flink bedonderd……hij heeft waarschijnlijk alvast zijn eigen fooi in zijn zak gestoken…..ach het zijn maar een paar euro……als hij daar blij van wordt…..en bedonderd worden…..het zal ons nog vele malen gebeuren……

We gaan verder en zoals de chauffeur al zei; de wegen zijn slecht…..als er al een weg is dan is het vol kuilen, stenen en hobbels…..zo af en toe knallen we bijna met ons hoofd tegen het plafond van de auto en ja het auto rijden…..pap zat voorin en ik moet zeggen ik benijd hem niet……het auto rijden in India; wanneer het kan rijdt u met uw auto midden op de weg (euhm en ook wanneer het niet kan). Er komt een tegenligger. Stap 1: druk op uw toeter. Stap 2: druk op uw toeter. Stap 3: druk op uw toeter. Wanneer de tegenligger niet uitwijkt, wacht dan toch nog even (je weet maar nooit). Stap 4: kijk nog even rustig achterom naar die rare toeristen achter in je auto. Stap 5: druk op uw toeter en houdt hem nu ingedrukt. Gaat de tegenligger dan echt niet weg en lijkt het een botsing te worden. Stap 6: geef dan toch op het laatste moment een ruk aan het stuur en rem heel hard of geef gas naar gelang de situatie. Stap 7: negeer het gilletje vanaf de achterbank (het zijn gewoon rare toeristen).

Hoe verder we India in rijden wordt het me weer duidelijk…..de troep wordt al groter, het wordt al drukker…..het is net een mierenhoop van mensen…..er lopen koeien, honden, aapjes, er zijn auto’s, ricksha’s, motoren…..en het is vies!! Heel vies!!....pap en mam kijken verbaasd uit het raam…..wat is dit? Dit is anders dan Nepal!.....Ja, dit is anders dan Nepal…..dit is India…..en India is vies!! Heel vies!!

Dit is niet even wennen……dit is een cultuurshock!

Veel liefs,
Frits, Ineke en Cindy

Iedereen: Bedankt voor alle felicitaties!!
Marije: Bedankt voor je lieve kaartje!!
Eef: Bedankt voor al je app-jes enne helaas die foto was idd van google maar ik wilde het jullie toch even laten zien 
Floor: Mam had gelukkig inderdaad haar reservebril mee!! Anders had ze met haar zonnebril verder gemoeten 
Wil en Ellen: Haha de kontjes…..daar zit ondertussen wel wat eelt op! En ja, pap chasing Rhino’s….wie had dat gedacht!
Marianne: Welkom thuis. Ik hoop dat je genoten hebt van Su!
Mahbod: Je bent vast heel blij dat Mar weer thuis is en bedankt voor je mailtje!
Hans: Bedankt voor het kaartje! (het is alleen nog niet gelukt om hem te openen)
Maaike: Ik zal voorzichtig doen en proberen in sept heel terug te komen :)
Miranda: Ja, en de verzekering gaat ook heel hard lachen om het bril verhaal. Die zullen nog nooit zo'n goede smoes gehoord hebben :)