In de Pampas!

7 Duitsers of toch 2 aussie's en 3 super gezellige fransen, kaaiman spotten by night, heel veel aapjes, roze dolfijnen, een kapibari en weer een modderige weg.........

Na mijn avontuur op de zoutvlakte had ik besloten dat ik toch nog even naar de jungle in Bolivia wilde. Het lag niet helemaal op meer op de route maar ach een beetje flexibiliteit en je bent er. Dus eerst terug naar La paz om daar het vliegtuig naar Rurrenabaque te nemen......ja, het vliegtuig en niet de bus......had heel even mijn buik vol van de bus.....dus chique vliegen. Nou moet ik zeggen, dat vond ik ook best nog wel spannend. We vlogen in een 2 motorig vliegtuigje voor 19 personen, erg klein. Gelukkig wel iets groter dan ons Nasca vliegtuigje maar ja je weet nooit. Dus dit keer weinig gegeten voor de vlucht en zeker geen aardbeien en jus de orange. In het vliegtuig, kotszakje klaar op mijn schoot (Mar was er nu niet om ze aan te geven en liefdevol over mijn rug te aaien :( )......en daar gingen we......oja, en als de luchtdruk weg valt dan deelt het cabinepersoneel (lees; co-piloot) zuurstofmaskers uit, tenzij hij zelf al bewusteloos is. Houdt dan zo lang mogelijk uw adem in en hoop op betere tijden. Nee, dat laatste stond er natuurlijk niet. Nee, de vlucht verliep heel goed, bijna geen turbulentie of luchtzakken. Niet misselijk en een zachte landing. En dan....dan kijk je je ogen uit.....wauw, heb nog nooit zo'n klein vliegveld gezien. Of vliegveld? 1 landingsbaan, een grasveld en een houten huisje.....echt heel grappig. En dan stap je uit......heerlijk de warmte komt je tegemoet....het is zomer! Alle kou vergeten en een grote glimlach op mijn gezicht!
Het was me al opgevallen dat er erg veel duitsers in het vliegtuig zaten. Ik probeerde nog een praatje met ze te maken op het vliegveld maar hun engels was erg belabberd en ze waren iets te ongeduldig om op mijn iets wat trage (maar al zeg ik het zelf redelijk goede) duitse zinnen te wachten. Helaas bij aankomst blijken ze naar hetzelfde reisbureautje te gaan als ik en ze slapen ook in het zelfde hostel. Ze zijn nogsteeds niet echt een gezellig standje met z'n allen......oef, hopelijk niet 3 dagen lang met dit gezelschap.......nou, ja ik zie wel, het zou wel goed zijn voor mijn duits......maar nu eerst maar genieten van het mooie weer....een fruitsapje drinken op het teras, boekje lezen......morgen weer een dag.
De volgende dag moeten we ons verzamelen bij het reisbureautje....en wat blijkt.....geen duitsers voor mij! Ze hadden een andere jongen bij de duitsers gezet. Ik heb hem gedurende de 3 dagen niet één keer zien lachen, de arme ziel. Ik daarintegen zat in de groep bij Vivian en Margaret, 2 meiden uit Autralie. Helemaal leuk, 3 dagen aan één stuk lol gehad :). Oja, en 3 fransen......iets minder grappig......of we begrepen elkaar gewoon niet.....denk ik. Het feit dat ze nauwelijks engels spraken maakte het allemaal niet makkelijker maar of dat het nou ook echt was......ze waren ook gewoon niet zo sociaal.....een beetje arrogant.....nou ja, ik weet niet......het waren in iedergeval geen gezellige party poepers. Oja, ik vergeet bijna onze 2 japanse meisjes maar die waren zo stil (tenzij ze een roze dolfijn zien) dat je ze bijna vergeet.
We gingen op pad. We moesten eerst ongeveer 3 uur met een jeep op een zandweg. Wij (de 2 aussie's en ik) zaten op de voorste bank, de beste plekken. Uiteraard wilde we na een tijdje best ruilen met de fransen, wij zijn de beroertste niet. Wij konden toch ook niet weten dat het tweede stuk nog maar 10 min was......ik denk dat het daar al mis ging.....
Na de jeep rit gingen we op de boot. Gelijk zagen we allerlei vogels en apen, geweldig mooi. Na een paar uur varen komen we bij onze jungle lodge. Dit keer een lodge in het water, inclusief 2 huisdieren of eigenlijk 3. Katten (ja, op het water) en een kaaiman en een krokodil. Ze wachten geduldig op alle restjes vlees.....een prima leven.
Diezelfde dag gaan we vanuit een 'cafe op het water' naar zonsondergang kijken. Daarna eten om vervolgens weer te gaan varen......op zoek naar kaaimannen........die kan je beter spotten in het donker. Niets vermoedend stap ik in de boot. Ik zit naast Margaret, Vivian zit achter ons en daar achter de fransen. We gaan varen. Ik vraag me meerdere keren af hoe onze gids de weg weet. Voor mij ziet alles (zover je iets kan zien) er hetzelfde uit. Nou ja, hij zal het wel vaker gedaan hebben. We zoeken en zoeken maar geen kaaimannen.....we gaan door al dichtere bebossing.....zoeken en zoeken.....dan ja, gevonden.....we hebben een kaaiman.....huh, ik zie hem niet.....waar is ie.....Margaret wordt zenuwachtig.....ze kruipt helemaal achter me.....Margaret, wat is er? Ik zie hem niet. Margaret zegt; misschien is dat wel goed, dat je hem niet ziet......op dat moment zie ik hem......holy shit.....dis niet grappig. Ik zie 2 ogen in het water.....ze staren me aan......op 1 m afstand....recht voor me.....ik zie Margaret angstig kijken, ze kruipt nog verder achter me.....iedereen heeft de berekening gedaan.....als hij iemand pakt, dan is het Cindy.....ik kijk achterom en vraag de gids iets naar achter te gaan met de boot......maar dan komen de fransen.....no, is good, I see caiman, no go away.....ja, heel goed, ik zie de kaaiman ook, meer dan me lief is! Ik kijk boos naar de fransen......dat was denk ik de tweede keer dat het mis ging. We gingen in iedere geval niet achteruit. Na een paar minuten verlost de kaaiman mij uit mijn lijden......hij duikt weg in het water......hij zal wel denken; die achtelijke toeristen ook altijd!
De volgende dag gaan we varen tijdens zonsopgang en 's middags gaan we over de Pampas lopen op zoek naar een anacondor. De gids geeft ons laarsen en vertelt dat we tot ons kruis toe in het water zullen lopen. Ik denk nog waarom geeft je ons dan laarsen, het zal vast wel meevallen. Nou, ik kan jullie vertellen.....het was nat....tot aan mijn kruis! We stonden te soppen in ons laarsen. En helaas geen anacondor (zijn moeilijk te vinden in het regen seizoen, en ik weet nog steeds niet of ik er echt heel rouwig om ben :)) maar wel heel veel lol. Van vastzitten in de modder tot de beste Steve Irwin imitatie. Helaas staan de foto's op het SD kaartje van Vivian, ik had mijn fototoestel niet mee dus de Steve Irwin imitatie foto houden jullie tegoed. Oja, de fransen vonden het allemaal weer iets minder grappig en raakte lichtelijk verveeld.
Ik heb de tweede nachtelijk boottocht toch even overgeslagen en ben gewoon lekker gaan slapen. De volgende dag stonden piranha vissen en zwemmen met de roze dolfijnen op het programma. Piranha vissen was geen succes, oftewel geen piranha gezien of gevangen. Voor ervaringen hiermee moeten jullie Marianne even vragen. Zij heeft ze recent nog gevangen en gegeten. Ik heb begrepen; erg veel graatjes. Niet direct een aanrader. De roze dolfijnen daarintegen zijn geweldig! Zo vonden ook onze japanse vriendinnen. Iedere keer als we een dolfijn zagen leek het wel of ze een orgasme kregen. De geluiden die ze pruduceerde, zo grappig. Bijna net zo leuk en grappig als de dolfijnen zelf. Als je wilt kan je zelfs zwemmen met de dolfijnen. Je vraagt dan aan je gids; zijn hier kaaimannen? Hij zegt dan lachend; nee, hier geen kaaimannen. Jij denkt; yeh, right. Tuurkijk zijn hier kaaimannen maar ik heb de keuze om het te negeren omdat de gids zegt dat ze hier niet zijn. Dus ik kan hier zwemmen. Jullie begrijpen, ze kregen mij met geen stok in het water! Ik heb de roze dolfijnen heerlijk vanaf de boot bekeken.
In 3 dagen hebben we heel veel dieren gezien, howler monkey's, spider monkey's, yellow monkey's, capuchin monkey's, heel veel vogels, tucan's, kaaimannen, krokodillen en kapibara's! Geweldig! Helaas moesten we weer terug naar het vaste land. Na de boottocht kwam opnieuw de jeep rit. We probeerde weer op de goede plaatsen te zitten. Helaas zo ook de fransen.....en ze waren hier nogal volhardend in :). Dus vlak voor vertrek vroegen wij op zeer vriendelijke doch iets cynische toon; zit iedereen goed? En hup daar gingen we.....huh, waar is de zandweg? Dit is een modderweg. Ow, het heeft flink geregend dus beetje modderig. Verder niets aan de hand, geen probleem. We komen een grote kudde koeien tegen. Hup, gewoon doorrijden, dwars door de koeien. Het is weer hobbel de bobbel.....en dan.....glij....daar gaan we weer! Ik krijg een deja vu.....we glijden met de jeep van de weg af....weer water....nu aan mijn kant. De chauffeur geeft gas. We zakken verder. Hij geeft opnieuw gas. We komen er niet uit. Ik vertel de chauffeur dat ik uit de auto ga. Hij kijkt me beteuterd aan maar stapt uit. Vivian vraagt me; gaan we uit de auto. Ik zeg; ja, we gaan uit de auto. We hangen scheef en aan mijn kant is water (dit keer geen modderpoeltje, maar echt water). Ze vertrouwt me per direct, we klimmen naar de andere kant van de jeep en stappen uit. Margaret zit helemaal achterin maar wil er ook uit. Ze vraagt de fransen of ze eruit mag. Zij zeggen; heeft de chauffeur gezegd dat we eruit mogen? Euh, nee. Maar ik wil eruit. Ze herhalen; heeft de chauffeur gezegd dat we eruit mogen. Magaret; no, but I getting out!! Ze begint over de stoel te klimmen. De fransen kijken geergerd en stappen boos uit.......daarna is het echt nooit meer goed gekokmen.....ze hebben geen woord meer tegen ons gezegd :).....maar wij waren uit de auto. We proberen te helpen om de auto uit te graven, de fransen kijken toe. Al snel beland ook een andere jeep in de berm. Na enig graaf en trekwerk komen we beide redelijk makkelijk uit de greppel. We zijn wel wat modderig maar dat mag de blijdschap niet drukken. We gaan weer verder op weg naar Rurrenabaque om daar de volgende dag het vliegtuig terug naar La Paz te nemen en daarna.....op naar Chili!

Veel liefs,
Cindy

Pap en mam: tot snel!
Jürgen en zus: ze hebben hier echt héél veel UNESCO erfgoed dingen!
Mar: grappig dat jij ook piranha ging vissen en jij wel beet had :).
Suus: hoe is het op Maleisie?
Aleid: volgende reis alweer gepland? :)
Nan: de fascinatie is ontstaan in China maar de 'oudjes' helpen wel mee :)
Jaqueline: ik denk dat we het gewoon niet getroffen hebben met 'de fransen'.
Jeremy: jippie ben in Chili en het is hier warm.....geen 15 gr. zoals in La Paz.
Peet & Jouelle: tuurlijk had ik sticker nog. Beloofd is beloofd :). Hij plakte trouwens niet zo goed op dat zout.
WZH: mocht ik terugkomen dan zijn jullie de eerste die het weten. Na Angela natuurlijk.