Chili
Door: Cindy
Blijf op de hoogte en volg Cindy
02 Februari 2012 | Argentinië, Mendoza
Een bijzonder boek, de herberg is vol, mooie stranden, heerlijk weer en een schitterende vulkaan.....
Na de Pampas nog even 1 nachtje in La Paz slapen voordat ik de volgende dag naar Chili ga. Bij toeval kom ik hippie Tom tegen wanneer ik naar het
hostel loop. Hij is na een kort uitstapje ook weer terug in La Paz. We spreken gelijk af om samen te eten. Het is per slot van rekening onze laatste avond in Bolivia. Niet dat we daar heel blij over zijn maar het is wel een goede rede voor een lekker diner :). Dus we hebben die avond heerlijk gegeten, wijntje erbij en.........een goddelijk toetje! Ik heb nog nooit zo'n heerlijke chocolade mousse gehad.......wauw!
Tijdens het eten laat Tom me een boek zien. Het is een boek over de natuur met heel mooie foto's. Ik bewonder het boek. Tom vertelt dat hij tijdens zijn reizen altijd een exemplaar van dit boek mee heeft om het weg te geven aan een bijzonder iemand. Ik kijk hem verschrikt aan. Ik denk; je geeft hem toch niet aan mij hè. Er zijn in deze wereld heel veel mensen die toch net even bijzonderder zijn dan ik. En daarbij vind ik het ook wel fijn om gewoon een beetje gewoontjes te zijn :). Gelukkig hij pakt het boek weer van me aan en doet het in zijn tas. Na een geslaagde avond lopen we terug naar het hostel. We kletsen nog wat met kamergenootjes en gaan dan slapen. Tom slaapt in een andere kamer dus we nemen afscheid van elkaar aangezien ik de volgende ochtend vroeg vertrek. Als ik 10 minuten in mijn bed lig gaat de deur van de kamer weer open. Tom hangt half in de deuropening en steekt zijn hand op met daarin......ja jullie raden het al, het boek. Cindy, ik wil deze graag aan jou geven. Ik heb een leuke tijd met je gehad en je bent een bijzonder mens.....ojee, ik blijk toch een bijzonder mens te zijn......en ik doe toch zo mijn best om gewoon te zijn.....ach tja.....ik moet zeggen; ik vond het wel een bijzonder moment want ik heb een bijzonder boek van een bijzonder mens gekregen......
De volgende dag ga ik met de bus naar Arica, Chili. De bus gaat alleen overdag, we vertrekken om 5.45 :( en we komen rond 16.00 aan. De grens overgang is weer een belevenis. Het is hoog op een bergpas dus flink koud. Er zijn 3 snuffel honden opzoek naar drugs en fruit. Gelukkig had mijn buurvrouw me gewaarschuwd en kon ik mijn banaan nog net voor de grens uit het raam gooien :) dus geen problemen. Na de grens wordt het al warmer in de bus. Oeff, iedereen zit te zweten. Dan komen we aan in Arica. Ik stap uit de bus.....wauw het is nog warmer. Vanmorgen nog 10 graden in La Paz en nu 30 graden en zon. Dit voelt echt als zomer. Ik doe mijn rugzak op en ga op zoek naar een slaapplek. Het busstation is buiten het centrum dus ik moet een taxi nemen. Ik had al wel gehoord dat Chili duur is dus was wel een beetje voorbereid maar dan nog.....voor dat kleine stukje zoveel geld. Ach even niet aan denken, eerst een hostel vinden.
Ik laat me afzetten bij een hostel uit de lonely planet. De taxichauffeur wacht, hij is bang dat het vol zit. Ik denk op dat moment dat het nog wel mee zal vallen.....maar helaas de herberg is vol. De taxichauffeur weet nog een ander hostel. Hij brengt me er gratis heen, heel vriendelijk. Maar helaas ook deze is vol. Alleen een kamer voor 20 euro per nacht. Das teveel. De taxichauffeur vertelt dat er nog een paar hostels hier in de buurt zijn maar dat het erg druk is ivm de vakantie periode in Chili en Argentinie. Ik bedank hem hartelijk en ga lopend op weg, op zoek naar een slaapplek. Het derde hostel, vol. Het vierde hostel, vol.......ik heb het warm, het zweet loopt in straaltjes van me af, mijn rugzak wordt met de minuut zwaarder (heeft iemand er stiekem stenen in gedaan??). Ok, moed houden, het komt goed. Het vijfde hostel......vol......alleen weer een heel dure kamer....moet ik dan toch maar een dure kamer nemen. Het wordt al later, ik weet niet precies wanneer het donker wordt en of het hier veilig is......ik sta op de stoep voor het hostel. De tranen staan in mijn ogen. Nu is het niet fijn om alleen te reizen. Waarom zegt niemand tegen me dat het wel goed komt. Ik wil huilen! Heel hard huilen! Maar dat heeft geen zin, dat weet ik. Dus ik snoer mijn rugzak nog een keer goed aan, haal mijn neus op, droog mijn ogen. Ik moet een slaapplek vinden. Ik moet een plan maken. Ok, er is nog een hostel buiten het centrum bij het strand. Hoe kom ik daar? Ik heb geen idee. Ik kan weer een taxi nemen maar das heel duur. Ik kan ook eerst gaan lopen. Ja, ik ga toch lopen en dan zie ik wel. De tweede stem in mijn hoofd (ja, alleen reizen maakt je soms licht psychotisch :)) blijft zeggen; het komt allemaal goed, het komt wel goed, het is altijd nog goed gekomen. Dus ik ga lopen. En lopen en lopen. Onderweg maakt ik overhard grapjes en probeer er zelf hard om te lachen. Tja, iemand moet de moed erin houden. Ik heb geen idee waar het hostel moet zijn. Daar, ergens bij het strand.....het is al 19.15 uur, shit. Waar ga ik eigenlijk heen......het komt goed, het komt goed, ja alle lieve mensen om mij heen die het willen weten; het komt goed. Ik loop door, ik zweet mij nog steeds het apezuur. Dan opeens hoor ik; hi! Ik kijk lichtelijk verdwaasd naast me, lach en zeg vanuit een reflex 'hi'. Ik zie 2 blauwe ogen naar me kijken. Waar ga je heen? Euhhmm, ik zoek hostel Sunny day. Weet jij misschien waar dat is? Ja, ik slaap daar ook en ga er nu heen. Loop je mee? Ik ben trouwens Jan, uit Belgie. Al kletsend lopen we naar het hostel (wat ik alleen nooit gevonden had). Jan stelt me voor aan Ross, de eigenaar. Hij lacht me vriendelijk toe en vertelt dat hij zeker nog wel een bed voor mij heeft maar dat ik eerst maar even moet gaan zitten. Zodat hij eerst even wat te drinken voor me kan halen. Ik plof neer op de bank........alles komt goed!!!
De volgende dagen heb ik Arica verkend. Meneer Alexandre Gustave Eiffel. Ja, die man van die toren in Parijs. Heeft ook hier een paar gebouwtjes neergezet. Leuk om te zien. Verder ben ik naar een museum met mummies geweest en heb ik erg genoten van de palmbomen en het mooie weer :). Daarna ben ik doorgereisd naar Iquique. Ook daar weer genoten van het mooie weer en heerlijke stranden. Ook heb ik een bezoek gebracht aan Humberstone, een spookstad in de woestijn. Na Iquique door naar Santiago. Slechts 24 uur met de bus, je krijgt er bijna doorzitplekken van :). Ieder half uur 30 graden wisselzitten, haha. Daarna even 2 dagen in Santiago om wat dingen te regelen. Wat niet helemaal naar wens ging maar das een, niet heel interessant, ander verhaal. Ik besloot om alle regeldingen even naast me neer te leggen en gewoon lekker naar Pucón te gaan, ten zuiden van Santiago. Als ik 's ochtends aan kom is het bewolkt en een beetje frisjes. Na een korte wandeling heb ik mijn hostel gevonden......want ik heb geleerd.....het is vakantietijd in Chili en Argentie en dus heel druk.....en om frustratie en tranen te voorkomen.....had ik dus alvast een hostel geboekt. De dorm.....das gewoon een grote tent in de achtertuin :) met daarbij een buitenkeuken. Het geeft een heus camping gevoel, heerlijk. De wolken trekken weg en het wordt schitterend weer. Ik besluit Pucón te gaan verkennen en wat blijkt.....Pucón is net een badplaats aan het Gardameer in Italie. Ook Pucón ligt aan een schitterend meer (Lago Villarrica) en trekt zomers hordes toeristen aan. Van arm tot rijk dus van simpel kamperen tot luxe resorts. Ik kijk mijn ogen uit. Maar het allermooiste is de vulkaan! Pucón ligt aan de voet van vulkaan Villarrica. Bijna vanaf iedere straat in Pucón heb je uitzicht op vulkaan Villarrica. Het is een actieve vulkaan dus er komt continu rook uit de krater. De laatste uitbarsting was dan ook in 2007......en als het luchtalarm afgaat.......dan moet je maken dat je wegkomt! Euhmm, ok. Het allerleukste van alles is dat je de vulkaan kan beklimmen......jullie begrijpen.....dat wilde ik ook :). Eerst nog een extra dagje rust maar dan......ga ik echt de vulkaan beklimmen......
Ok, eerlijk is eerlijk.....ik was poepie zenuwachtig.....ben 's ochtends 3 keer naar de wc geweest voor een zenuwplasje......heb de hele weg naar de vulkaan uit het raam gestaard naar de imposante vulkaan......ga ik daar naar boven.....op die vulkaan? Wie zijn idee was dit ook al weer? Mijn idee? Ow! Ja, het was weer eens één van mijn geweldige ideeën. Ok, nou ja uit ervaring weet ik; alles komt goed (misschien ga ik wel weer 5 keer dood, maar goed zelfs dan komt het weer goed).....dus......ik ga vandaag daar die vulkaan op. We rijden tot 1400m daarna even 100m omhoog en dan......dan is er een stoeltjeslift.....alsof hij speciaal voor mij gemaakt is. Je kan uiteraard ook dat stuk omhoog lopen maar de gidsen adviseren ook de lift te nemen.....en dat advies neem ik graag aan. Ik moet mijn bakje met Miguael delen (een schattig 15 jarige Argentijnse jongen die op vakantie is met zijn ouders). We staan klaar voor de lift....daar komt het bakje.....hup, ik zit......Miguael.....waar is Miguael......ow, hij rent nogsteeds voor het bakje.....Miguael je moet gaan zitten!....nee, echt nu moet je echt gaan zitten!.....de houten vloer stop daar en dan donder je 2 meter naar beneden......Miguael zitten!......de meneer van lift sleurt hem aan de linkerkant en ik aan de rechterkant het bakje in.....Miguael zit......hij ziet bleek en probeert een beetje te lachen......ok, we zitten. Ik begin een 'social talk', naam, leeftijd, vakantie, school.......Miguael krijgt weer wat kleur in zijn gezicht........dan komen we bij een afgrond......de kleur trekt weer weg.......hij begint wat te brabbelen, ik moet mijn best doen om hem te verstaan.......dan hoor ik hem zeggen; euhmmm, ik heb een beetje hoogtevrees......joh! Dat had ik nou niet verwacht! Ok, als eerste spreken we af; wat je ook doet, je blijft in dit bakje zitten! Afgesproken? Ja, afgesproken. De arme jongen wordt al bleeker. Ik klets hem de oren van zijn hoofd en zeg hem dat hij mij aan moet kijken. Hij begint te zweten en ik zie hem heftig slikken.....we zijn er bijna. Nog even volhouden! We spreken de uitstap procedure 3 keer door. Ok, die man daar in de verte, die pakt je hand en dan ga je linksom uit het bakje. Ja, dus jij steek je hand uit, hij pakt hem en je gaat linksom uit het bakje. Miguael zit heel braaf al 100 meter van te voren met zijn hand uitgestoken in het bakje. Ok, Miguael ben je er klaar voor.....daar gaan we.....de rest heb ik overgelaten aan de man van de lift. Hij heeft Miguael geloof ik weer uit de lift gesleurt. Hij stond in iedergeval een paar minuten later nog licht na trillend weer voor mijn neus en toen moest de tocht nog beginnen......
En de tocht was geweldig! Zo gaaf! We liepen braaf in de rij op de sneeuw/ijs. Voetje voor voetje. De beste plek is natuurlijk achter de gids (advies van Nea, ze werkt in het hostel waar ik sliep). Hij loopt iedere dag de vulkaan op en dat ik erg goed voor de spierontwikkeling van de kontspieren ;). Oftewel een goed uitzicht! Helaas was mijn plek precies achter de enige vrouwelijke gids. Ach ja, je kan niet alles hebben :) en eigenlijk kijk je met name alleen naar je voeten. Je moet je goed concentreren om niet weg te glijden. Dus echt om je heen kijken terwijl je loopt is er ook niet bij (maar genoeg pauzes om te genieten van de geweldige uitzichten!). Dan als je denkt; nu is het wel genoeg. Ik wil niet meer! Ik ben moe!.....dan ben je op de top.....en dan sta je aan de rand van een gigantische krater waar rook uit komt! Geweldig! Zo gaaf! Nee, helaas geen lava maar eigenlijk is dat ook wel goed want lava in de krater is geen goed teken......dan wordt het misschien toch nog rennen geblazen.
En dan de berg af.......:) dat doe je op je kont! Glijden! Je krijgt
beschermende kleren, wanten, een kont beschermer en een plastic
zitje.....en dan gaan met die banaan! Super leuk!
De dag erna even bijkomen van dit avontuur (toch wel wat spierpijn) en dan door naar Valparaioso.
Liefs,
Cindy
Ps. Misschien niet geheel onverwacht.....maar ik kom nog even niet naar
huis. Ik heb besloten om nog even langer te blijven. Want ja, nu ik toch op
dit continent ben wil ik natuurlijk toch even een kopje thee halen bij mijn
lieve vriendinnetje Marianne. En als ik dan toch over Colombia moet vliegen
dan kan ik daar beter ook even uitstappen. Oftewel mijn nieuwe terugkom
datum is 28 april :)
Lieve pap en mam: heel erg bedankt voor het zoeken en boeken van de juiste tickets en niet te vergeten voor al het bellen!! Tot over 1 weekje, ik kan niet wachten!
Zus: je bent een lieverd!
Eline: poes lijkt me een uitstekend eerste woordje om te zeggen. Tante
Cindy is trots op je!
Marije: was fijn om even te kletsen op skype!
Liesbeth: hoe was Thailand? Heb je heerlijk genoten van het weer!
Ber: ik kan het niet vaak genieg zeggen; de Afrika foto's zijn echt super!
Ben echt heel benieuwd naar je verhalen.
Eef: weet je al waar het in staat :)
Els: sterkte met de inleiding schrijven.
Jeremy: namens alle eenden in Den Haag: bedankt voor je waarschuwing op
facebook :)
Adri: ik ben niet van de berg gegleden. Ik heb voorzichtig gedaan!
Neinke: blij dat alles weer goed gaat. Laat je maar lekker verwennen door
je mams.
Alice: Uyuni is nog steeds helemaal niets, idd een vierkant vies stadje.
Misschien hier en daar wel wat meer goedkope pizzatentjes :)
Miranda: ja, ik krijg straks heel goed gezelschap. Maar jij bent ook van
harte welkom hoor!
Marianne: tot snel!
Annemarie: sinds ik de foto's van jouw papegaaien heb gezien moet ik nu
altijd aan jou denken als ik hier een papegaai zie. En ik mis jullie ook
hoor!
Na de Pampas nog even 1 nachtje in La Paz slapen voordat ik de volgende dag naar Chili ga. Bij toeval kom ik hippie Tom tegen wanneer ik naar het
hostel loop. Hij is na een kort uitstapje ook weer terug in La Paz. We spreken gelijk af om samen te eten. Het is per slot van rekening onze laatste avond in Bolivia. Niet dat we daar heel blij over zijn maar het is wel een goede rede voor een lekker diner :). Dus we hebben die avond heerlijk gegeten, wijntje erbij en.........een goddelijk toetje! Ik heb nog nooit zo'n heerlijke chocolade mousse gehad.......wauw!
Tijdens het eten laat Tom me een boek zien. Het is een boek over de natuur met heel mooie foto's. Ik bewonder het boek. Tom vertelt dat hij tijdens zijn reizen altijd een exemplaar van dit boek mee heeft om het weg te geven aan een bijzonder iemand. Ik kijk hem verschrikt aan. Ik denk; je geeft hem toch niet aan mij hè. Er zijn in deze wereld heel veel mensen die toch net even bijzonderder zijn dan ik. En daarbij vind ik het ook wel fijn om gewoon een beetje gewoontjes te zijn :). Gelukkig hij pakt het boek weer van me aan en doet het in zijn tas. Na een geslaagde avond lopen we terug naar het hostel. We kletsen nog wat met kamergenootjes en gaan dan slapen. Tom slaapt in een andere kamer dus we nemen afscheid van elkaar aangezien ik de volgende ochtend vroeg vertrek. Als ik 10 minuten in mijn bed lig gaat de deur van de kamer weer open. Tom hangt half in de deuropening en steekt zijn hand op met daarin......ja jullie raden het al, het boek. Cindy, ik wil deze graag aan jou geven. Ik heb een leuke tijd met je gehad en je bent een bijzonder mens.....ojee, ik blijk toch een bijzonder mens te zijn......en ik doe toch zo mijn best om gewoon te zijn.....ach tja.....ik moet zeggen; ik vond het wel een bijzonder moment want ik heb een bijzonder boek van een bijzonder mens gekregen......
De volgende dag ga ik met de bus naar Arica, Chili. De bus gaat alleen overdag, we vertrekken om 5.45 :( en we komen rond 16.00 aan. De grens overgang is weer een belevenis. Het is hoog op een bergpas dus flink koud. Er zijn 3 snuffel honden opzoek naar drugs en fruit. Gelukkig had mijn buurvrouw me gewaarschuwd en kon ik mijn banaan nog net voor de grens uit het raam gooien :) dus geen problemen. Na de grens wordt het al warmer in de bus. Oeff, iedereen zit te zweten. Dan komen we aan in Arica. Ik stap uit de bus.....wauw het is nog warmer. Vanmorgen nog 10 graden in La Paz en nu 30 graden en zon. Dit voelt echt als zomer. Ik doe mijn rugzak op en ga op zoek naar een slaapplek. Het busstation is buiten het centrum dus ik moet een taxi nemen. Ik had al wel gehoord dat Chili duur is dus was wel een beetje voorbereid maar dan nog.....voor dat kleine stukje zoveel geld. Ach even niet aan denken, eerst een hostel vinden.
Ik laat me afzetten bij een hostel uit de lonely planet. De taxichauffeur wacht, hij is bang dat het vol zit. Ik denk op dat moment dat het nog wel mee zal vallen.....maar helaas de herberg is vol. De taxichauffeur weet nog een ander hostel. Hij brengt me er gratis heen, heel vriendelijk. Maar helaas ook deze is vol. Alleen een kamer voor 20 euro per nacht. Das teveel. De taxichauffeur vertelt dat er nog een paar hostels hier in de buurt zijn maar dat het erg druk is ivm de vakantie periode in Chili en Argentinie. Ik bedank hem hartelijk en ga lopend op weg, op zoek naar een slaapplek. Het derde hostel, vol. Het vierde hostel, vol.......ik heb het warm, het zweet loopt in straaltjes van me af, mijn rugzak wordt met de minuut zwaarder (heeft iemand er stiekem stenen in gedaan??). Ok, moed houden, het komt goed. Het vijfde hostel......vol......alleen weer een heel dure kamer....moet ik dan toch maar een dure kamer nemen. Het wordt al later, ik weet niet precies wanneer het donker wordt en of het hier veilig is......ik sta op de stoep voor het hostel. De tranen staan in mijn ogen. Nu is het niet fijn om alleen te reizen. Waarom zegt niemand tegen me dat het wel goed komt. Ik wil huilen! Heel hard huilen! Maar dat heeft geen zin, dat weet ik. Dus ik snoer mijn rugzak nog een keer goed aan, haal mijn neus op, droog mijn ogen. Ik moet een slaapplek vinden. Ik moet een plan maken. Ok, er is nog een hostel buiten het centrum bij het strand. Hoe kom ik daar? Ik heb geen idee. Ik kan weer een taxi nemen maar das heel duur. Ik kan ook eerst gaan lopen. Ja, ik ga toch lopen en dan zie ik wel. De tweede stem in mijn hoofd (ja, alleen reizen maakt je soms licht psychotisch :)) blijft zeggen; het komt allemaal goed, het komt wel goed, het is altijd nog goed gekomen. Dus ik ga lopen. En lopen en lopen. Onderweg maakt ik overhard grapjes en probeer er zelf hard om te lachen. Tja, iemand moet de moed erin houden. Ik heb geen idee waar het hostel moet zijn. Daar, ergens bij het strand.....het is al 19.15 uur, shit. Waar ga ik eigenlijk heen......het komt goed, het komt goed, ja alle lieve mensen om mij heen die het willen weten; het komt goed. Ik loop door, ik zweet mij nog steeds het apezuur. Dan opeens hoor ik; hi! Ik kijk lichtelijk verdwaasd naast me, lach en zeg vanuit een reflex 'hi'. Ik zie 2 blauwe ogen naar me kijken. Waar ga je heen? Euhhmm, ik zoek hostel Sunny day. Weet jij misschien waar dat is? Ja, ik slaap daar ook en ga er nu heen. Loop je mee? Ik ben trouwens Jan, uit Belgie. Al kletsend lopen we naar het hostel (wat ik alleen nooit gevonden had). Jan stelt me voor aan Ross, de eigenaar. Hij lacht me vriendelijk toe en vertelt dat hij zeker nog wel een bed voor mij heeft maar dat ik eerst maar even moet gaan zitten. Zodat hij eerst even wat te drinken voor me kan halen. Ik plof neer op de bank........alles komt goed!!!
De volgende dagen heb ik Arica verkend. Meneer Alexandre Gustave Eiffel. Ja, die man van die toren in Parijs. Heeft ook hier een paar gebouwtjes neergezet. Leuk om te zien. Verder ben ik naar een museum met mummies geweest en heb ik erg genoten van de palmbomen en het mooie weer :). Daarna ben ik doorgereisd naar Iquique. Ook daar weer genoten van het mooie weer en heerlijke stranden. Ook heb ik een bezoek gebracht aan Humberstone, een spookstad in de woestijn. Na Iquique door naar Santiago. Slechts 24 uur met de bus, je krijgt er bijna doorzitplekken van :). Ieder half uur 30 graden wisselzitten, haha. Daarna even 2 dagen in Santiago om wat dingen te regelen. Wat niet helemaal naar wens ging maar das een, niet heel interessant, ander verhaal. Ik besloot om alle regeldingen even naast me neer te leggen en gewoon lekker naar Pucón te gaan, ten zuiden van Santiago. Als ik 's ochtends aan kom is het bewolkt en een beetje frisjes. Na een korte wandeling heb ik mijn hostel gevonden......want ik heb geleerd.....het is vakantietijd in Chili en Argentie en dus heel druk.....en om frustratie en tranen te voorkomen.....had ik dus alvast een hostel geboekt. De dorm.....das gewoon een grote tent in de achtertuin :) met daarbij een buitenkeuken. Het geeft een heus camping gevoel, heerlijk. De wolken trekken weg en het wordt schitterend weer. Ik besluit Pucón te gaan verkennen en wat blijkt.....Pucón is net een badplaats aan het Gardameer in Italie. Ook Pucón ligt aan een schitterend meer (Lago Villarrica) en trekt zomers hordes toeristen aan. Van arm tot rijk dus van simpel kamperen tot luxe resorts. Ik kijk mijn ogen uit. Maar het allermooiste is de vulkaan! Pucón ligt aan de voet van vulkaan Villarrica. Bijna vanaf iedere straat in Pucón heb je uitzicht op vulkaan Villarrica. Het is een actieve vulkaan dus er komt continu rook uit de krater. De laatste uitbarsting was dan ook in 2007......en als het luchtalarm afgaat.......dan moet je maken dat je wegkomt! Euhmm, ok. Het allerleukste van alles is dat je de vulkaan kan beklimmen......jullie begrijpen.....dat wilde ik ook :). Eerst nog een extra dagje rust maar dan......ga ik echt de vulkaan beklimmen......
Ok, eerlijk is eerlijk.....ik was poepie zenuwachtig.....ben 's ochtends 3 keer naar de wc geweest voor een zenuwplasje......heb de hele weg naar de vulkaan uit het raam gestaard naar de imposante vulkaan......ga ik daar naar boven.....op die vulkaan? Wie zijn idee was dit ook al weer? Mijn idee? Ow! Ja, het was weer eens één van mijn geweldige ideeën. Ok, nou ja uit ervaring weet ik; alles komt goed (misschien ga ik wel weer 5 keer dood, maar goed zelfs dan komt het weer goed).....dus......ik ga vandaag daar die vulkaan op. We rijden tot 1400m daarna even 100m omhoog en dan......dan is er een stoeltjeslift.....alsof hij speciaal voor mij gemaakt is. Je kan uiteraard ook dat stuk omhoog lopen maar de gidsen adviseren ook de lift te nemen.....en dat advies neem ik graag aan. Ik moet mijn bakje met Miguael delen (een schattig 15 jarige Argentijnse jongen die op vakantie is met zijn ouders). We staan klaar voor de lift....daar komt het bakje.....hup, ik zit......Miguael.....waar is Miguael......ow, hij rent nogsteeds voor het bakje.....Miguael je moet gaan zitten!....nee, echt nu moet je echt gaan zitten!.....de houten vloer stop daar en dan donder je 2 meter naar beneden......Miguael zitten!......de meneer van lift sleurt hem aan de linkerkant en ik aan de rechterkant het bakje in.....Miguael zit......hij ziet bleek en probeert een beetje te lachen......ok, we zitten. Ik begin een 'social talk', naam, leeftijd, vakantie, school.......Miguael krijgt weer wat kleur in zijn gezicht........dan komen we bij een afgrond......de kleur trekt weer weg.......hij begint wat te brabbelen, ik moet mijn best doen om hem te verstaan.......dan hoor ik hem zeggen; euhmmm, ik heb een beetje hoogtevrees......joh! Dat had ik nou niet verwacht! Ok, als eerste spreken we af; wat je ook doet, je blijft in dit bakje zitten! Afgesproken? Ja, afgesproken. De arme jongen wordt al bleeker. Ik klets hem de oren van zijn hoofd en zeg hem dat hij mij aan moet kijken. Hij begint te zweten en ik zie hem heftig slikken.....we zijn er bijna. Nog even volhouden! We spreken de uitstap procedure 3 keer door. Ok, die man daar in de verte, die pakt je hand en dan ga je linksom uit het bakje. Ja, dus jij steek je hand uit, hij pakt hem en je gaat linksom uit het bakje. Miguael zit heel braaf al 100 meter van te voren met zijn hand uitgestoken in het bakje. Ok, Miguael ben je er klaar voor.....daar gaan we.....de rest heb ik overgelaten aan de man van de lift. Hij heeft Miguael geloof ik weer uit de lift gesleurt. Hij stond in iedergeval een paar minuten later nog licht na trillend weer voor mijn neus en toen moest de tocht nog beginnen......
En de tocht was geweldig! Zo gaaf! We liepen braaf in de rij op de sneeuw/ijs. Voetje voor voetje. De beste plek is natuurlijk achter de gids (advies van Nea, ze werkt in het hostel waar ik sliep). Hij loopt iedere dag de vulkaan op en dat ik erg goed voor de spierontwikkeling van de kontspieren ;). Oftewel een goed uitzicht! Helaas was mijn plek precies achter de enige vrouwelijke gids. Ach ja, je kan niet alles hebben :) en eigenlijk kijk je met name alleen naar je voeten. Je moet je goed concentreren om niet weg te glijden. Dus echt om je heen kijken terwijl je loopt is er ook niet bij (maar genoeg pauzes om te genieten van de geweldige uitzichten!). Dan als je denkt; nu is het wel genoeg. Ik wil niet meer! Ik ben moe!.....dan ben je op de top.....en dan sta je aan de rand van een gigantische krater waar rook uit komt! Geweldig! Zo gaaf! Nee, helaas geen lava maar eigenlijk is dat ook wel goed want lava in de krater is geen goed teken......dan wordt het misschien toch nog rennen geblazen.
En dan de berg af.......:) dat doe je op je kont! Glijden! Je krijgt
beschermende kleren, wanten, een kont beschermer en een plastic
zitje.....en dan gaan met die banaan! Super leuk!
De dag erna even bijkomen van dit avontuur (toch wel wat spierpijn) en dan door naar Valparaioso.
Liefs,
Cindy
Ps. Misschien niet geheel onverwacht.....maar ik kom nog even niet naar
huis. Ik heb besloten om nog even langer te blijven. Want ja, nu ik toch op
dit continent ben wil ik natuurlijk toch even een kopje thee halen bij mijn
lieve vriendinnetje Marianne. En als ik dan toch over Colombia moet vliegen
dan kan ik daar beter ook even uitstappen. Oftewel mijn nieuwe terugkom
datum is 28 april :)
Lieve pap en mam: heel erg bedankt voor het zoeken en boeken van de juiste tickets en niet te vergeten voor al het bellen!! Tot over 1 weekje, ik kan niet wachten!
Zus: je bent een lieverd!
Eline: poes lijkt me een uitstekend eerste woordje om te zeggen. Tante
Cindy is trots op je!
Marije: was fijn om even te kletsen op skype!
Liesbeth: hoe was Thailand? Heb je heerlijk genoten van het weer!
Ber: ik kan het niet vaak genieg zeggen; de Afrika foto's zijn echt super!
Ben echt heel benieuwd naar je verhalen.
Eef: weet je al waar het in staat :)
Els: sterkte met de inleiding schrijven.
Jeremy: namens alle eenden in Den Haag: bedankt voor je waarschuwing op
facebook :)
Adri: ik ben niet van de berg gegleden. Ik heb voorzichtig gedaan!
Neinke: blij dat alles weer goed gaat. Laat je maar lekker verwennen door
je mams.
Alice: Uyuni is nog steeds helemaal niets, idd een vierkant vies stadje.
Misschien hier en daar wel wat meer goedkope pizzatentjes :)
Miranda: ja, ik krijg straks heel goed gezelschap. Maar jij bent ook van
harte welkom hoor!
Marianne: tot snel!
Annemarie: sinds ik de foto's van jouw papegaaien heb gezien moet ik nu
altijd aan jou denken als ik hier een papegaai zie. En ik mis jullie ook
hoor!
-
02 Februari 2012 - 19:43
Eefje:
LIeve Cin! Wat zie je er toch goed uit op de foto's!! Hier is het zo koud....brrrrr. Was leuk je weer even te spreken. Veel liefs! En weet nog steeds niet waar het staat.....goed dat je het zegt!!! -
02 Februari 2012 - 19:57
Marije:
Ha Cinnie,
wat een mooie verhalen weer. En die zon..ziet er heerlijk uit! Het vriest hier (de eerste schaatsers in Friesland hebben alweer op het ijs gestaan! dus 's ochtends op de fiets met zo'n koude wind is geen feest. (dat wordt leuk komende week op Ameland :D) Dus ik ben helemaaaaaaal niet jaloers hoor hahaha. Nou ja, aan de andere kant heb ik wel een lekker ruim bed in mijn eigen slaapkamer, dat dan weer wel :-) (wel gezellig zo'n tent, weer 'ns wat anders)
Veel plezier ook dadelijk met je ouders; leuk hoor!!
liefs!!
-
02 Februari 2012 - 20:09
Marianne:
He Cin....oh wat super gaaf weer allemaal, vooral dat naar beneden glijden op een vulkaar...geweldig hahaoh ik heb zo'n zin erin dat je lekker hierheen komt, zal wel afkicken zijn, want hier geen sneeuw, vulkanen en tentenkampen...maar wel heel lekker eten en het is supergezellig. Heb waarschijnlijk een huis gevonden voor ons drietjes net 10min uit het centrum. en ik heb een fiets voor je.
Dikke kus en groetjes aan je ouders...leuk hoor dat ze komen. xxx
-
02 Februari 2012 - 21:55
Adri:
Vanmorgen is mama op de koffie geweest en vertelde al dat je langer wegbleef. Ach als je de kans krijgt om nog meer te zien moet je het niet laten. Waarschijnlijk dat je die kant niet snel meer opzoekt. Mam vertelde ook dat zij aardig wat geregeld hebben voor je verdere reis. Maar het wel spannend vond om te doen. Leuk dat je zo ver weg toch aan het Lago moest denken. Ik houd het maar bij het Italiaanse meer. Lieverd veel plezier weer verder, geniet van alles wat je tegenkomt. Verder sluit ik mij helemaal aan bij Tom. Je bent een bijzonder mens. liefzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz -
03 Februari 2012 - 08:56
Miranda:
Vanuit een wit (!!!) landschap hier in Nederland, heb ik lekker warm bij de kachel genoten van je verhalen.
Van de week had ik al van je moeder gehoord dat je langer wegbleef. Fantastisch voor je dat je al die unieke kansen kan pakken!!! Maar eerst straks lekker genieten van en met je ouders in Argentinië.
Veel plezier! -
03 Februari 2012 - 18:18
Alice:
En.....al een spannende tango gedanst? -
04 Februari 2012 - 11:27
Martin WZH:
Hoi Cindy,weer een spannend verhaal. Goed idee om nog wat rond te neuzen nu je er bent. Hier is koud maar mooi: stralende zon bij -22.9 celcius (in Nederland afgelopen nacht gemeten, den haag nu -8 om 12.20 uur) Lekker fris. Ik wens je een goede verdere reis toe. Liefs Martin -
04 Februari 2012 - 16:27
Annelies:
Ha Cindy,
Leuk om je verhalen te lezen en wat een prachtige foto`s.
Ik ben jaloers op de temperatuur daar, hier is het zo koud.
Vanmiddag om 12.15 uur was het -7 in Leidschendam.
Veel plezier.
Liefs Annelies.
-
05 Februari 2012 - 14:53
Wil En Ellen Berkhou:
ik hoef niets meer te zeggen alles is al gezegd
maar het ziet er weer fantastisch uit -
05 Februari 2012 - 17:29
Liesbeth:
Leuk om je avonturen te lezen.Thailand was super!!!!!
40graden verschil met nederland dus je begrijpt,wat temperatuur aanpassings problemen.
Vakantie is zo heerlijk geniet maar lekker.liefs liesbeth -
05 Februari 2012 - 18:32
Paps En Mams:
Hoi lieverd,
Toen ik het verhaal vanTom las moest ik toch even slikken. Het was weer een bijzonder moment met een bijzonder persoon. En ik kan het alleen maar beamen, wat hij zegt, want wij weten al een hele tijd dat we twee heel bijzondere, speciale en warmhartige dochters hebben waar we zielsgelukkig mee zijn. Helaas voor je grote zus, die je heel erg mist, blijf je nog langer weg. Maar zoals je al weet gunt ze je het met heel haar hart. Maar is ze stiekum ook blij als ze je eind april weer live kan knuffelen en wij natuurlijk ook ondanks dat we tussentijds met je mee reizen.
Dikke knuffel van ons
-
05 Februari 2012 - 20:34
Bianca Rasch:
So you will stay longer ... Great!!!!!!!! So our plans to send greetings from Asia to South America is still possible! Will think of you when I will be arriving in China on April 02!!!!!! Take care, my pink princess!
-
07 Februari 2012 - 19:12
Peet & Jouelle:
Ha die Cindy,
Nieuw in het chocoladeschap, M &M 's Itense. Dat zijn de voor jou bekende M & M 's, maar nu in een variant van 65 % cacao. Extra onweerstaanbaar dus!!!! Je zou er bijna voor terug komen of toch niet............... Peet & jouelle -
09 Februari 2012 - 20:35
Jeremy:
Kan ik een Peru-muts lenen tegen de kou? Die heb je vast niet meer nodig, want ik zie allemaal strand en zwembad foto's.
-
12 Februari 2012 - 18:39
Ester:
HAVE LOTS OF (travel) FUN met jouw lieve paps en mams. Geniet van het samen-zijn. Dikke knuffels en kussies vanuit Alkmaar :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
