Allemaal bijzondere mensen!

Vreemde man in de bus, Coconutman, een echte Reiki Meester en drie heel leuke meiden!

Van de iets tegenvallende Taman Negara jungle (een gewaarschuwd mens telt voor twee :)) ga ik terug naar Kuala Lumpur (KL). Ik heb ondertussen contact gehad met Simone (het Duitse meisje wat ik in Penang heb leren kennen). Ze is nu nog in Sumatra maar gaat daarna door naar Sulawesi (Indonesië) en vraagt of ik zin heb om een stukje samen te reizen. Nou, dat lijkt mij erg gezellig! Dus we plannen de data en zoeken tickets. Ook regel ik in KL alvast mijn visum voor Indonesië. In de tussentijd ga ik nog even naar de Petronas Towers by night, een winkelcentrum met achtbaan en ik ga ook nog even naar de fishspa (haha, ja ik ben de visjes echt gaan waarderen).

Mijn aantrekkingkracht op bijzondere mensen blijft me wel verbazen. Wanneer ik met de gratis citybus in de avond naar de Towers ga. Begint er in de bus een iets vreemd uitziende man tegen me te praten. Zijn kleren zijn netjes maar als je goed kijkt zit het allemaal net niet goed. Zijn haar is een bos ontplofte krullen en hij heeft een lichte alcohol geur. Hij vraagt; were are you from? Ik zeg; The Netherlands. Hij begint gelijk in zeer gebrekkig Duits tegen me te praten. Wat ik hier doe, waar ik slaap (uiteraard geen antwoord op gegeven), of ik Amsterdam ken en Leidschendam (?, hoe ken jij Leidschendam), wat ik van Maleisië vind, of ik getrouwd ben, of ik kinderen heb enz. Het is een vreemd niet echt samenhangend gesprek en ik heb al zo’n donkerbruin vermoeden. Ja hoor, daar komt ie. Hij is boos op Duitsland want ze hebben hem daar de verkeerde prik gegeven. Euhmm, verkeerde prik? Ja, of ik wist dat de president/dictator van Egypte was vermoord een tijd geleden. Euhm, nou dat weet ik niet precies meer hoor. Nou, hij wel. Hij was er namelijk bij betrokken en zat in het complot en toen werd hij heel opeens opgepakt in Duitsland. En jullie raden het al toen kreeg hij zomaar een prik! En dat was de verkeerde prik. Dat was vergif!.....nou, ik denk dat het vast de juiste prik was maar dat de dosis misschien toch iets te laag was :)…..ik was blij dat ik bij mijn halte was en hem vriendelijk goedendag kon zeggen…..en ik hoop dat ze het volgende depot antipsychotica iets hoger doseren….

Ik heb nog 5 dagen voordat ik visum technisch Indonesië in kan dus ik heb op 24 juni met Simone afgesproken op Kuala Lumpur Airport en dan vliegen we samen naar Indonesië. Tot die tijd ga ik naar Melaka en heel misschien nog naar Singapore want misschien is 5 dagen Melaka wel erg lang. Nou ja, ik zie wel. Het is slechts een korte busrit naar Melaka en ik heb al een hostel geboekt via internet dus geen moeilijke zoektochten naar een slaapplaats. Alles loopt goed en het hostel blijkt een gouden greep te zijn! Wauw, de kamer/dorm is ruim, mooi schoon, mijn bed is groot en breed….en het eten! Er staat iedere ochtend vers gebakken brood en cake (of appeltraart) en er ligt fruit. Zo komt het ook dat ik de eerste ochtend aan de ontbijttafel aan de praat raak met Kyra uit Duistland en Audrina en Jade uit Australie. Het klikt gelijk en we kletsen aan één stuk door. Als vanzelfsprekend gaan we daarna samen de stad verkennen, eten, koffie drinken en weer eten (Audrina en Jade zijn dol op eten :)). Dit hou ik zeker wel 5 dagen vol. Het toeval wil ook dat Audrina en Jade ook op maandag van Kuala Lumpur Airport vliegen dus we kunnen samen reizen……wonderlijk zoals de dingen soms zomaar in elkaar vallen.

De eigenaresse van het hostel geeft ons extra info over Melaka. Ze vertelt dat we geluk hebben. We zijn tijdens het weekend in Melaka dus er is een nightmarket en op de nightmarket is de wereldberoemde Coconutman!! Ze kan een glimlach niet onderdrukken. Wij kijken haar vragend aan. De Coconutman? Ja, hij doorboordt cocosnoten met zijn wijsvinger. Euhm, cocosnoten doorboren met zijn wijsvinger? Bizar! De eigenaresse van het hostel zegt dat het echt zo is en dat hij er zelfs mee in het Guiness Book of World Records staat. We kunnen het niet laten om toch even te googlen en vinden een filmpje. Audrina en ik zijn gelijk groot fan en staan al op het punt om een fanclub op te richten! Dit moeten we zien. We kunnen niet wachten tot vanavond! De show begint om 20 uur dus we zijn er (lekker europees) om 19.45. Wauw, daar zit ie! Audrina en ik rennen naar hem toe; are you Coconutman? Hij krijgt een grote grijns op zijn gezicht. Yep, I’m Coconutman. We laten ons een beetje meeslepen in ons enthousiasme en staan bijna te springen van blijdschap……we gaan de one and only Coconutman zien! Kyra en Jade staan iets beschaamd een paar meter bij ons vandaan :). Audrina en ik gaan op de foto met Coconutman en niet te vergeten zijn beroemde vinger en zijn medaille van de Guiness Book of World Records! Het is ondertussen al 20.15 uur maar niets wijst nog op de start van een show. We wachten en wachten…..vragen nog eens na…..ja, het komt echt…..Audrina en ik zijn niet op andere gedachten te brengen. We moeten de bekende Coconutman zien. Eindelijk om 21 uur begint de show. We zitten uiteraard op de eerste rij (lees stoep). De show gaat beginnen. Nou en een show is het. Hij kletst, maakt grapjes, zucht, concentreert zich, zucht nog een keer, vertelt alvast over zijn wondermiddeltje wat je kan kopen tijdens de show, zucht nog een keer en vertelt nog een keer over het wondermiddeltje…….dan beginnen wij te zuchten (oja, en de bewaker…of nou ja die valt gewoon in slaap….zie foto)…..we weten nu wel van het wondermiddeltje….nee, je hoeft het niet nog een keer te vertellen…..breek nou gewoon maar die cocosnoot met je beroemde vinger! Eindelijk het gaat gebeuren……hij concentreert zich nog een keer….en ja hoor……een paar kreten en hij doorboordt gewoon een cocosnoot met zijn vinger!….we zijn toch wel even onder de indruk….en hebben plaatsvervangende pijn aan ons wijsvingers! Hij loopt rondjes om zijn gezwollen vinger (die reeds gezwollen was voor deze actie, ik had hem natuurlijk vol interesse vooraf goed bestudeerd) te laten zien en zucht daarbij luidruchtig…..en niet te vergeten hij gooit zijn wondermiddeltje over zijn vinger. Een vrouw in het publiek koopt het eerste flesje. Ze komt uit Maleisie en is hier met een groep toeristen. Ze kijkt vol bewondering naar Coconutman en het wondermiddeltje. Meer mensen gaan het middeltje nu ook kopen…..Coconutman dikt het geheel nog even aan…..en wij, wij zijn er eerlijk gezegd wel klaar mee….maar hoe komen we hier weg…..we maken snel een plan om ongezien weg te komen……1,2,3…ja, go!.....we rennen weg…..dan horen we al snel door de microfoon…..were are my friends from Holland, Germany and Australia….don’t go….Coconutman klinkt boos!......oef, jongens doorlopen….giegelend wurmen we ons door de menigte heen…..we moesten de aankomende dagen maar een beetje uit de buurt blijven van Coconutman……hij is boos dat we weggelopen zijn……en wie weet wat hij nog meer met zijn gevaarlijke vinger kan doen…….
(De volgende dag lopen we weer over de markt. We zien de vrouw die vol bewondering naar Coconutman keek en als eerste het wondermiddeltje kocht. Ze blijkt een lokal te zijn, ze hoort gewoon bij de show. Tja, zo gaat dat….hopelijk heeft het middeltje een hoog placebo effect).

Ondertussen heeft ook Annette ingecheckt in het hostel. Ze is 56 jaar oud en is freelance journaliste. Ze heeft bijna de hele wereld gezien en overal gewoond. Op dit moment heeft ze als hoofdonderwerp om over te schrijven de ontbossing van de jungle vandaar dat ze in Sumatra was en nu even hier is om uit te rusten. Heel eerlijk gezegd proberen wij Annette een beetje te ontlopen. Als ze je eenmaal gevangen heeft en tegen je praat dan laat ze je niet meer los en vertelt aan één stuk door haar verhaal. Het begint je bijna te duizelen en je oren te tuten. Ik wil niet met diagnoses strooien maar……misschien is ze toch wel een beetje druk……heel misschien wel iets te druk voor het goede, maar goed. Ik laat het gewoon maar even in het midden. Dus op een goede ochtend werden we gevangen door Annette aan de ontbijttafel. Ze praten en vertelde verhalen alsof haar leven ervan afhing en wij knikte braaf en zeiden af en toe ahh, oww, ja, oww enz. Annette vertelt dat ze geen vaste verblijfplaats heeft en dus ook niet verzekerd. Wij kijken elkaar aan en kunnen het toch niet laten om er even op door te gaan. We spreken onze zorgen uit. Hoe moet dat nu als je ziek wordt. Annette moppert eerst nog even door op de regering en de hoge ziekte kosten. Daarna stelt ze ons gerust. Ze is namelijk Reiki Meester dus het meeste kan ze zelf prima oplossen en anders vraagt ze op afstand hulp van andere Reiki Meesters. Geen probleem dus. We raken nu toch wel geïnteresseerd en vragen door. Annette vertelt over de energie stromen en alle wonderen die ze verricht heeft. Een man na een ernstig herseninfarct kon niets meer en had maanden gerevalideerd maar met weinig resultaat. Annette heeft toen Reiki toegepast, 3 keer per dag een uur en wonder boven wonder….hij begon weer te praten en te bewegen. Ik wilde Annette gelijk uitnodigen om naar Nederland te komen en wonderen te verrichten in ons verpleeghuis…..maar het blijft toch een beetje ‘eerst zien en dan geloven’. Dus we vroegen Annette haar hulp. Audrina zit onder de muggen bulten en één daarvan is heel akelig en groot en doet veel pijn dus dit lijkt ons een prima project. Zonder te vragen schuiven we Audrina naar voren als proefkonijn. Audrina kijkt even verschrikt en boos maar moet daarna gelijk lachen, goed idee! Annette reageert ook enthousiast en heeft het volste vertrouwen in haar behandeling. Ze gaat naast Audirna zitten en legt haar handen op de muggenbult. Wij houden ons mond en kijken gespannen toe. Annette moet zich per slot van rekening concentreren, toch? Nee hoor, verkeerd gedacht. Annette kletst vrolijk door. We vragen of ze zich kan concentreren en praten tegelijk…..maar natuurlijk kan ze dat, ze is een Reiki Meester. We kijken Audrina verwachtingsvol aan…..en voel je al wat…..uehmm ja, het is misschien een beetje warm. Annette beaamt dit direct. Tijdens de verdere sessie vraagt Annette of Audrina haar wat cake kan voeren en praat ondertussen weer vrolijk door. Na een 45 min is het gebeurd. Vanaf nu moet het beter gaan met de muggenbult. Ondertussen heeft Annette gezegd dat ze mij heel graag zou willen ‘aarden’ omdat ik vast goed ben in Reiki omdat ik zo graag met oude mensen werk. Euhmm, nou Annette laten we eerst de muggenbult maar afwachten voordat we mij gaan ‘aarden’, wat het ook precies moge zijn. De daarop volgende dagen hebben we vol verwachting naar de muggenbult gekeken……maar helaas…..geen verbetering. Annette was oprecht verbaasd. Tja, misschien was Audrina toch een beetje gecompliceerd en moest ze nog werken aan haar energie blokkades…..mmm, energie blokkades……misschien moeten we gewoon maar even naar de apotheek gaan…….goed idee!

Zoals ik al zei; Audrina en Jade zijn dol op eten en met name lokaal eten…dus we eten van een bananenblad en we eten Lok Lok en Laska en een lokale traktatie van cocsnootspul met groene jelly en bruine bonen (niet mijn favoriet!!). Ook vieren we Kyra haar verjaardag met een heerlijk dineer bij een Indisch restaurant en een heus verjaardagskadootje! We hebben een geweldige tijd en willen eigenlijk geen afscheid nemen. Audrina en Jade zijn dan ook van mening dat we gewoon naar Australie moeten komen. Audrina woont in Melbourne en Jade in Sydney dus wat wil een mens nog meer…..oefs….het is erg verleidelijk…..Australie is wel gaaf! Nou ja, nu eerst maar naar Indonesie……….op het vliegveld weigeren Jade en Audrina om afscheid te nemen; we will see you in Australia!

Veel liefs,
Cindy

Pap en mam: wederom bedankt voor alle hulp.....wat moest ik toch zonder jullie! x
Zus en Jurgen: idem en X
Marije: het duurde even deze reis maar daar is ie dan....de psychoot :) en er komt nog meer.....wordt vervolgt
Jaqueline: Ik kom heel graag bij jou in de 'Zennnn leer'! Dat kan ik vast heel goed gebruiken tijdens mijn opleiding :)
Louis: haha, ja nu kom ik ook al 'jullie soort' tegen.....maar het was gezellig even over de oudjes te kletsen met Edward
Eef: geniet lekker van je vakantie!!
Floor: dikke knuffel vanuit Indonesie!
Ber: nog even volhouden.....jullie gaan bijna naar Ned.....voel je welkom in mijn huisje!
Esther L: nog even en ik ben er vrijdagmiddag weer bij :) ik hoor allemaal spannende verhalen terwijl ik er niet ben!!