Monkey World

Ow, jullie vragen je misschien af waarom al dat gedoe om naar Medan te komen en daarna naar Bukit Lawang….wat is daar toch?.....nou, daar zijn de Oerangoetangs!! En die moest ik natuurlijk nog wel even zien voordat ik naar Australie ga……want ik weet eigenlijk niet meer of ik het al verteld had maar ik ga de laatste weken van mijn reis naar Australie!! Ik ga op bezoek bij Audrina en Jade, de 2 australische meiden die ik in Melaka heb ontmoet…….maar dus eerst nog even naar Bukit Lawang voor de oerangoetangs!

Ik kom met het ‘luxe’ busje aan op een bus station net buiten Bukit Lewang. Wanneer de deur open gaat steek een Indonesische jongen gelijk zijn hoofd naar binnen en vraagt; you are Cindy? Verbaasd knik ik ja. I’m Lane, Rose (de vrouw van Bastiaan) send me a message that you were coming. Ow, ok. Ik spring bij hem achterop de scooter en we rijden naar Bukit Lawang. Ik zeg dat ik graag naar The Rainforest hostel wil. Volgens Lane is die vol maar hij weet wel een andere die net zo goed is. Ik weet best dat The Rainforest waarschijnlijk gewoon nog plek heeft maar heb geen zin om te discuseren dus prima we gaan naar het andere hostel. Het ziet er mooi en goed uit en het is schoon! Prima, ik ga hier vannacht slapen en dan zie ik morgen wel weer…..of niet want we zijn hier om te oerangoetangs te zien dus……dus morgen gaan we gelijk de jungle in!!

Dus na een nacht goed slapen (geen geritsel, geen lopende zakjes) ben ik er weer helemaal klaar voor. Ik heb een kleine rugzak mee met de hoog nodige dingen en 3 liter water voor de dorst. Op het laatste moment blijkt dat Lane niet onze gids zal zijn. Hij heeft een matig engels sprekende gids naar ons toegestuurd……mmmm….ben ik niet heel blij mee….maar ja het is Indonesië en ik ga naar de oerangoetangs…..dus……we gaan…..ow, nee…..we gaan nog niet. Problemen met de rugzak van Michiel (onze spaanse reisgenoot)…..dus nog even wachten. Ik word wel iets ongeduldig. Wanneer gaan we nou, ik wil de jungle in! Dan eindelijk……we gaan…..enne tja, wat zal ik zeggen……het is oprecht een jungletocht ……we klimmen grote boomstronken op, kruipen onder takken door, gaan steil omhoog en weer naar beneden…..maar dan…….wauw daar zijn ze al…….na nog maar 2 uur lopen zien we de eerste oerangoetangs……en ik kan niets anders zeggen dan; wauw!!……wat zijn ze gaaf…..zo mooi!! We staan ruim een uur uitgebreid te kijken. Buiten de oerangoetangs zijn er ook nog punky monkeys (ze heten eigenlijk anders hoor maar die naam ben ik even kwijt, en als je naar de foto’s kijkt dan begrijp je waarom ‘punky monkey’) en natuurlijk de brutale macaque aapjes en later nog gibbons en howler monkeys.

We gaan weer verder, het pad is soms heel steil en we moeten moeite doen om onze gids te volgen. Ik zweet me een ongeluk. Jullie kennen ondertussen het ‘Niagra falls zweet effect’……nou dit was weer zo’n momentje. Ik probeer mijzelf er steeds aan te herinneren om voldoende te drinken maar of ik hier tegenop kan drinken. We klimmen en klauteren weer verder. We zien nog meer oerangoetangs en aapjes…….het is geweldig! Laat in de middag volgt er nog een laatste pittige afdaling……we moeten soms op ons kont gaan zitten…..we kijken elkaar soms vragend aan; zou dit echt de bedoeling zijn? Ach ja, het is de jungle in Indonesië…..je kan hier alles verwachten.

We komen aan bij een rivier…..die moeten we nog even oversteken met een band en dan zijn we in ons overnachtingskamp. Het kamp ligt aan de rivier. Er is een soort plastik overkapping voor de keuken en een aantal om te slapen. De matjes zijn 180 cm lang, 50 cm breed en 0.5 cm dik…..en verder…..verder is er niets…….:) We gaan zwemmen in de rivier en rusten wat uit van onze jungle tocht. Het begint me toch een beetje te verontrusten. Ik heb bijna 3 liter water gedronken en al bijna 12 uur niet geplast en de hoofdpijn had zich al iets eerder in de middag aangediend. De anderen hebben ook nog niet geplast maar vinden dit eigenlijk wel fijn aangezien het zo’n gedoe is in de jungle. Ik leg uit dat ze echt water moeten drinken omdat we zoveel vocht verloren zijn….ze knikken braaf ja…..en doen nee. Wel klagen ze over hoofdpijn….mijn enige advies; water drinken!.....en dat advies moet ik natuurlijk dan zelf ook opvolgen. Helaas is er in het kamp alleen gekookt rivierwater….nou ja, het is niet anders……ik neem een slok…..ieuww…..dit smaakt echt naar blubber!! Zou dat wel goed zijn? Ik neem nog een slok……ieuww….het wordt er echt niet beter op…….hoeveel visjes hebben er in dit water geplast? Plassen vissen eigenlijk?.....Cin je dwaalt af…..je moet drinken……je hebt zelf al veel te lang niet geplast…..ik drink braaf door en hoop heel erg dat ik geen diarree heb over 4 uur.

We gaan eten op een plastik dekzeil, drinken nog wat thee en kletsen nog wat. Dan gaan we slapen, we zijn moe van de tocht……en nee, ik heb nog steeds niet geplast (ondertussen 16 uur later). Mijn hoofd daarentegen, die bonkt als een wilde…..zucht, nou ja ik ga maar liggen en dromen van de oerangoetangs want wat waren die gaaf!!.......twee uur later lig ik nog steeds wakker. Ik weet niet meer hoe ik moet liggen, linker zij, rechter zij, op mijn rug, op mijn buik…..en weer op mijn linker zij….ik schut mijn kussen (lees rugzak) nog even op en draai me nog een keer om……en dan……yeh, jippie….ik moet plassen!!.....euhmm…..ik moet plassen……euhmm…..waar?.....buiten…..ik kruip uit mijn lakenzak en loop om het hoekje van de overdekking……schijt, ik ga hier gewoon plassen…..ik ga echt niet verder bij onze slaapplek vandaan……sorry voor iedereen die hier nog moet slapen……mmm….als ik het hier ruik……dan hebben meer mensen deze gedachte…… nou ja, pech…..ik ga plassen!! Ik ga terug in mijn lakenzak en probeer weer te slapen…..helaas met weinig succes……om 5 uur ’s ochtends beginnen de macaque apen rond de overdekking te rennen en lawaai te maken…..oja, ik ben in de jungle…….ik heb nauwelijks geslapen en het was een lange nacht…..maar ik ben wel midden in de jungle……het is het zeker meer dan waard!

De volgende dag zijn we weer terug in Bukit Lewang. Ik nog even lekker relaxen en dagdromen over de oerangoetangs……voordat ik weer terug ga naar Medan.

De terugweg naar Medan was niet de beste ooit…..om een lang verhaal kort te maken. De driver kon niet rijden, ik; misselijk, driver had die nacht niet geslapen omdat hij dat zonde van zijn vrije tijd vindt en had drugs gebruikt de dag daarvoor…..dus na 3 angstige uren met permanente alertheid om aan het stuur of de handrem te trekken kwam ik gelukkig toch veilig aan in Medan…..

…..het waren schitterende dagen met heel veel mooie oerangoetangs.....wat een geweldige dieren!!

Veel liefs,
Cindy

Pap en Mam: ojee mam, denk om uw karma 
Zus en Jurgen: ziet er echt heel mooi uit Griekenland…..wel voorzichtig rijden hè, het is daar net Azie begrijp ik :p
Eefje: alvast gefeliciteerd met je verjaardag!!!!
Floor: sterkte met werken, zal wel weer even wennen zijn.
Miranda: bedankt voor al je berichtjes. Mijn haar wordt echt lang dus ik kom snel langs!
Louis: foto's zijn statisch....dus wandelende zakjes wordt moeilijk.....enne ik was idd een beetje hysterisch :)