Homestay in buffelo poep.
Door: Cindy
Blijf op de hoogte en volg Cindy
28 April 2010 | Laos, Pakxe
Zoals ik al zei, er is geen directe weg van Don Det naar Attapeu. Of ik moet eigenlijk zeggen ‘buffelo poep’. Toen het plaatsje Attapeu ondekt werd door de vroege Lao mensen vroegen zei aan de locals; hoe heet deze stad? Waarop de locals wezen op een hoop buffelo poep. De vroege Lao mensen keken bedenkelijk en vroegen zich af of het een grapje was. Maar grap of geen grap….vanaf toen hete de stad; Itkapu want zo noemde de locals buffelo poep. Later verbasterde dit naar Attapeu….een mooi verhaal…..maar goed…..dus eerst weer omhoog naar Pakse en daarna met de bus weer naar het Zuiden, naar Attapeu. Er rijden helaas geen VIP bussen naar Attapeu, dus dat wordt de regular bus. Oftewel de locale bus…..ik ben dan ook de enige falang in de bus. Er is een dame met een hoe zal ik het zeggen…..nog al luidde en schelle stem die alles regelt in de bus. Ze roept regelmatig….Attapeu….Attapeu….en ondertussen is ze druk gebarend iedereen een plaatsje aan het geven in de bus……dan is de bus vol……nou ja vol……das een heel relatief begrip hier……er bestaat hier geen vol…..hups iedereen in die bus en alles mee…..er gaan kasten, tafels, staalplaten en een moto op de bus……en de mensen…die worden ook gewoon in de bus geladen…..de krukjes komen te voorschijn en indikken maar….geen probleem. Ach en het is maar 5 uur rijden naar Attapeu dus dat valt mee :).
Ik kijk wat om me heen in de bus, een vrouw links naast me kijkt me stralend lachend aan, dan kijkt ze iets verlegen weer weg om me vervolgens toch weer lachend aan te kijken. Naast haar zit oma…..oma heeft volgens mij zojuist een nieuwe bril gekocht in Pakse. Hij staat half op haar neus en de pootjes zitten ver boven haar oren in haar haar gestoken…..en het stickertje van de opticien zit nog op het glas…..maar dit lijkt haar totaal niet te storen, ze kijkt gretig om zich heen alsof ze de wereld voor het eerst weer ziet. Dan kijkt ze naar haar schoot……in haar tasje……er zitten allemaal verschillende potjes in haar tasje……ze haalt een blaadje van een plant tevoorschijn en draait een potje open…..eerst wat wit spul (ik leer later dat dit ongebluste kalk is) en daarna wat gemalen rood spul…..het begint me te dagen…..het is betelnoot…..oma gaat in de bus aan de drugs :)...ook nog wat kauwtabak erbij....en kauwen maar…..ze draait haar hoofd naar me toe en ook zij geeft me een vriendelijke lach…….een rode vriendelijke lach wel te verstaan……..oma is een regelmatige gebruiker……het zou een beetje hetzelfde zijn alsof je een joint opstekt in de bus….ik zie iedereen al kijken……in ons tollerante land….haha…..oma aan de drugs…….alle potjes gaan weer dicht en oma kauwt lekker verder......
Aangekomen in Attapeu. Souk wilde me wel ophalen van het busstation maar eigenwijze Cin wilde haar niet belasten en besloot zelf naar het centrum te gaan. Helaas alleen geen tuk tuk op het station….tenminste niet voor de falang wel voor de andere mensen….maarja die hadden dan ook hun hele inboedel mee en daar past een grote falang niet bij. Maar het centrum was niet ver lopen zeiden ze…..dus ik ging maar lopen……hijg….puf…hijg…..warm!! Zweten!! De mensen langs de weg kregen nu toch wel medelijden met me en ik werd zomaar uitgenodigd om bij hun onder de fan even op adem te komen en een glas water te drinken……heel vriendelijk. Toen belde Souk…ze moest hard lachen toen ik zei dat ik aan het lopen was……crazy falang!! Ze is me gelijk komen ophalen met de moto!! De lieverd!
‘s Middags zijn we op bezoek gegaan bij vriendinnen en collega’s van Souk. Het zijn 3 meiden die samen een huis huren en alle drie voor dezelfde organisatie werken als Souk. Twee zijn verpleegkundigen en de andere is accountant. Vrijgezel en carriere gericht :), veel meisjes trouwen hier jong en krijgen kinderen. Na dit bezoekje gaan we nog even sight seeing doen en daarna met een van de andere meiden en de rest van de locals zwemmen in de Mekong bij zonsondergang. De kinderen spelen met boomstammen en gooien steenjes in het water. De meisjes komen heel verlegen en voorzichtig naar me toe. De grote falng moet ze in het water gooien en ze geven me schelpjes die je kan eten (als ze gekookt zijn). Echt een geweldige ervaring!!! ‘s Avonds eten we bij Souk haar vriendinnen, ze hebben speciaal voor mij gebakken rijst gemaakt, en het smaakt heerlijk. Ik heb een fles Pepsi voor ze gekocht die we ‘s avonds bij het spelletje Uno (het ouderwetse ‘pesten’) met z’n allen opdrinken. Daarna lekker slapen want iedereen moet morgen weer werken.
De volgende ochtend ga ik met Souk mee naar haar werk. Ze werk bij een non goverment organisatie (SFE) die de sociale en gezondheidsproblemen in de afgelegen dorpen in Zuid Laos proberen aan te pakken. De organisatie wordt geleid door 2 artsen uit Duistland en Zwitserland. Ze gaan met locale medewerkers naar de dorpen toe en vragen wat op dat moment hun grootste probleem is. Dit probleem werken ze uit met de dorpelingen. Daarna wordt er samen met de dorpelingen gezocht naar oplossingen. Ook ondersteunen ze het naastgelegen stadsziekenhuis. Ze geven Engelse les en medisch onderwijs. Echter hun filosofie is om niets op te dringen, de hulpvraag moet grotendeels ook van de locale mensen (verpleging, artsen en vroedvrouwen) komen. Vandaag en morgen zijn de bazen niet aanwezig, ze zijn naar een conferentie dus er is weinig te doen. Oftewel iedereen zit een beetje te internetten en zich te vervelen. Om 16.00 uur is er wel Engelse les, gegeven door Souk en nu met mij als gast docent :) heel leuk om te doen. De volgende dag geeft Souk ook Engelse les aan de artsen en verpleegkundigen in het ziekenhuis. Helaas komt er alleen niemand opdagen…..Souk vertelt dat de opkomst erg wisselend is….soms hebben ze het druk, maar soms zijn ze ook gewoon weinig gemotiveerd. We wachten nog 20 min….maar helaas er komt echt niemand. Op het kantoor is ook een Laotiaanse arts aanwezig. Ik schat hem op een jaar of 26…..hij spreekt geen woord Engels en kijkt me voortdurend schuchter aan. Ik heb meerdere keren geprobeerd een gesprekje aan te knopen maar helaas tevergeefs…..hij zit nu al 2 dagen achtereen te internetten…..ach ja het leven van een AIOS bij SFE gaat blijkbaar wel over rozen :). Ze vertrekken woensdag naar de dropen en komen zaterdag weer terug. Helaas kan ik niet mee. De auto is vol en mijn vliegtuig naar Hanoi vertrekt op donderdag. Ach ik moet zeggen een verblijf in buffelo poep is al een belevenis opzich.
Ik slaap bij Souk. Ze heeft een ‘twee kamer appartement’ , oftewel een kamer met bed en een kamer met een tafel en een stoel. Een gedeelde badkamer, lees; sta WC en een grote emmer met water met bakje erin. Oja en ze heeft gelukkig een fan…..das wel een must.
‘s Avonds ga ik lekker douchen/bakjes water over mijn hoofd gooien. Ben helemaal voorbereid, alles mee…..oeps wat kruipt daar weg…..een kakkerlak….zo’n hele grootte…..bleh….sjoe,sjoe…ga weg….ow je gaat niet weg….nou dan moeten we wel even afspraken maken….jij blijft waar je bent….en je kruipt niet in mijn kleren of handdoek!!...ja…ok…dit gaat prima…..lekker badderen…..he..niet kruipen…wat hadden nou afgesproken….grrr…nu zitten blijven….floep….licht uit….hellup….nu kunnen we elkaar niet meer zien…nee vind jij niet erg….maar ik wel….floep licht weer aan….gelukkig…..hups en weer uit…..jeetje hoe kan ik nu rustig douchen…..floep weer aan….snel nog een paar bakjes water over mijn hoofd dan hoef ik straks tenminste niet gillend met een hoofd vol schuim uit de badkamer te rennen…..dat staat zo onproffesioneel….en ben per slot van rekening wel een professionele backpacker :)……..
Na het douchen gaan we lekker eten. Souk weet nog een goed restaurant aan de Mekong. Ik kijk op de kaart, salade met varkens huid, geiten vlees van de BBQ, koeientong en eenden bloed ragout spul……Souk wat is dit voor een kaart….wauw….dit is weer een beetje bijzonder voor de falang. Maar het wordt wel weer een keer tijd voor een probeersel dus het wordt de koeientong…..volgens Souk erg lekker!! De koeientong komt op tafel…..ik moet er vooral niet te goed naar kijken….je ziet echt dat het tong is….met ribbels en al……dan zegt Souk; he, het is niet allemaal tong…..ow nee….nee er zitten ook stukjes maag bij…kijk deze…..Souk nee….to much information!! Eerst eten dan verder vertellen. Souk bestelt nog een ander sausje die ik volgens haar lekkerder zou vinden….ach ik vond die andere eigenlijk wel lekker. Nou dan vertel ik je later pas wat het is, Souk lacht…..ojee…..ik eet samen met Souk de tong op…Souk iets meer dan ik :)……nou kom maar op Souk, wat is het sausje……..het is het vocht van de ingewanden als de koe geslacht wordt……lekker hoor!!! Gelukkkig gooien ze hier niets weg :)
Tijdens het eten besluit Souk dat we morgen ochtend de monniken eten gaan geven. Ze doet dit ongeveer 1 keer per week en morgen is een goede dag daarvoor. We moeten dan wel vroeg opstaan maar dat is geen probleem. De volgende ochtend om 5.30 uur de wekker......opfrissen, aankleden......Souk heeft de lekkernij (Souk geeft graag snoep, ze krijgen al genoeg rijst volgens haar :)) al in een zilveren schaaltje gedaan, ook ligt er een flesje water in. We lopen naar buiten en Souk ziet gelijk meer vrouwen zitten (geen man te bekennen op dit vroege uur) en we lopen erheen. Dan komen de monikken aangelopen.......alle vrouwen knielen op de weg......au...dat doet pijn.....ik kijk naat links......de andere vrouwen zitten onbewogen op hun knieen.....Souk kijkt wel wat ongemakkelijk....au, het doet echt pijn.....ik pakt snel mijn slipper en doe die onder mijn knieen.....niemand die het ziet :)......dan geef ik de monikken eten......ze stoppen en beginnen te zingen......het lijkt wel Sint Maarten :).......dan lopen ze door.......wij gieten het water in de zilveren bakjes en gieten dit water vervolgens weer onder een boom.......een geschenk aan de aarde, legt Souk mij uit......daarna......je raadt het al......mag ik weer een wens doen......ik wens wat af deze vakantie....
De laatste avond eten we samen met Souks vriendinnen. Dan is het echt afscheid nemen. Ik verbaas me over hun vriendelijkheid en gastvrijheid..........het is bijzonder om mee te maken!
Veel liefs,
Cin
Ik kijk wat om me heen in de bus, een vrouw links naast me kijkt me stralend lachend aan, dan kijkt ze iets verlegen weer weg om me vervolgens toch weer lachend aan te kijken. Naast haar zit oma…..oma heeft volgens mij zojuist een nieuwe bril gekocht in Pakse. Hij staat half op haar neus en de pootjes zitten ver boven haar oren in haar haar gestoken…..en het stickertje van de opticien zit nog op het glas…..maar dit lijkt haar totaal niet te storen, ze kijkt gretig om zich heen alsof ze de wereld voor het eerst weer ziet. Dan kijkt ze naar haar schoot……in haar tasje……er zitten allemaal verschillende potjes in haar tasje……ze haalt een blaadje van een plant tevoorschijn en draait een potje open…..eerst wat wit spul (ik leer later dat dit ongebluste kalk is) en daarna wat gemalen rood spul…..het begint me te dagen…..het is betelnoot…..oma gaat in de bus aan de drugs :)...ook nog wat kauwtabak erbij....en kauwen maar…..ze draait haar hoofd naar me toe en ook zij geeft me een vriendelijke lach…….een rode vriendelijke lach wel te verstaan……..oma is een regelmatige gebruiker……het zou een beetje hetzelfde zijn alsof je een joint opstekt in de bus….ik zie iedereen al kijken……in ons tollerante land….haha…..oma aan de drugs…….alle potjes gaan weer dicht en oma kauwt lekker verder......
Aangekomen in Attapeu. Souk wilde me wel ophalen van het busstation maar eigenwijze Cin wilde haar niet belasten en besloot zelf naar het centrum te gaan. Helaas alleen geen tuk tuk op het station….tenminste niet voor de falang wel voor de andere mensen….maarja die hadden dan ook hun hele inboedel mee en daar past een grote falang niet bij. Maar het centrum was niet ver lopen zeiden ze…..dus ik ging maar lopen……hijg….puf…hijg…..warm!! Zweten!! De mensen langs de weg kregen nu toch wel medelijden met me en ik werd zomaar uitgenodigd om bij hun onder de fan even op adem te komen en een glas water te drinken……heel vriendelijk. Toen belde Souk…ze moest hard lachen toen ik zei dat ik aan het lopen was……crazy falang!! Ze is me gelijk komen ophalen met de moto!! De lieverd!
‘s Middags zijn we op bezoek gegaan bij vriendinnen en collega’s van Souk. Het zijn 3 meiden die samen een huis huren en alle drie voor dezelfde organisatie werken als Souk. Twee zijn verpleegkundigen en de andere is accountant. Vrijgezel en carriere gericht :), veel meisjes trouwen hier jong en krijgen kinderen. Na dit bezoekje gaan we nog even sight seeing doen en daarna met een van de andere meiden en de rest van de locals zwemmen in de Mekong bij zonsondergang. De kinderen spelen met boomstammen en gooien steenjes in het water. De meisjes komen heel verlegen en voorzichtig naar me toe. De grote falng moet ze in het water gooien en ze geven me schelpjes die je kan eten (als ze gekookt zijn). Echt een geweldige ervaring!!! ‘s Avonds eten we bij Souk haar vriendinnen, ze hebben speciaal voor mij gebakken rijst gemaakt, en het smaakt heerlijk. Ik heb een fles Pepsi voor ze gekocht die we ‘s avonds bij het spelletje Uno (het ouderwetse ‘pesten’) met z’n allen opdrinken. Daarna lekker slapen want iedereen moet morgen weer werken.
De volgende ochtend ga ik met Souk mee naar haar werk. Ze werk bij een non goverment organisatie (SFE) die de sociale en gezondheidsproblemen in de afgelegen dorpen in Zuid Laos proberen aan te pakken. De organisatie wordt geleid door 2 artsen uit Duistland en Zwitserland. Ze gaan met locale medewerkers naar de dorpen toe en vragen wat op dat moment hun grootste probleem is. Dit probleem werken ze uit met de dorpelingen. Daarna wordt er samen met de dorpelingen gezocht naar oplossingen. Ook ondersteunen ze het naastgelegen stadsziekenhuis. Ze geven Engelse les en medisch onderwijs. Echter hun filosofie is om niets op te dringen, de hulpvraag moet grotendeels ook van de locale mensen (verpleging, artsen en vroedvrouwen) komen. Vandaag en morgen zijn de bazen niet aanwezig, ze zijn naar een conferentie dus er is weinig te doen. Oftewel iedereen zit een beetje te internetten en zich te vervelen. Om 16.00 uur is er wel Engelse les, gegeven door Souk en nu met mij als gast docent :) heel leuk om te doen. De volgende dag geeft Souk ook Engelse les aan de artsen en verpleegkundigen in het ziekenhuis. Helaas komt er alleen niemand opdagen…..Souk vertelt dat de opkomst erg wisselend is….soms hebben ze het druk, maar soms zijn ze ook gewoon weinig gemotiveerd. We wachten nog 20 min….maar helaas er komt echt niemand. Op het kantoor is ook een Laotiaanse arts aanwezig. Ik schat hem op een jaar of 26…..hij spreekt geen woord Engels en kijkt me voortdurend schuchter aan. Ik heb meerdere keren geprobeerd een gesprekje aan te knopen maar helaas tevergeefs…..hij zit nu al 2 dagen achtereen te internetten…..ach ja het leven van een AIOS bij SFE gaat blijkbaar wel over rozen :). Ze vertrekken woensdag naar de dropen en komen zaterdag weer terug. Helaas kan ik niet mee. De auto is vol en mijn vliegtuig naar Hanoi vertrekt op donderdag. Ach ik moet zeggen een verblijf in buffelo poep is al een belevenis opzich.
Ik slaap bij Souk. Ze heeft een ‘twee kamer appartement’ , oftewel een kamer met bed en een kamer met een tafel en een stoel. Een gedeelde badkamer, lees; sta WC en een grote emmer met water met bakje erin. Oja en ze heeft gelukkig een fan…..das wel een must.
‘s Avonds ga ik lekker douchen/bakjes water over mijn hoofd gooien. Ben helemaal voorbereid, alles mee…..oeps wat kruipt daar weg…..een kakkerlak….zo’n hele grootte…..bleh….sjoe,sjoe…ga weg….ow je gaat niet weg….nou dan moeten we wel even afspraken maken….jij blijft waar je bent….en je kruipt niet in mijn kleren of handdoek!!...ja…ok…dit gaat prima…..lekker badderen…..he..niet kruipen…wat hadden nou afgesproken….grrr…nu zitten blijven….floep….licht uit….hellup….nu kunnen we elkaar niet meer zien…nee vind jij niet erg….maar ik wel….floep licht weer aan….gelukkig…..hups en weer uit…..jeetje hoe kan ik nu rustig douchen…..floep weer aan….snel nog een paar bakjes water over mijn hoofd dan hoef ik straks tenminste niet gillend met een hoofd vol schuim uit de badkamer te rennen…..dat staat zo onproffesioneel….en ben per slot van rekening wel een professionele backpacker :)……..
Na het douchen gaan we lekker eten. Souk weet nog een goed restaurant aan de Mekong. Ik kijk op de kaart, salade met varkens huid, geiten vlees van de BBQ, koeientong en eenden bloed ragout spul……Souk wat is dit voor een kaart….wauw….dit is weer een beetje bijzonder voor de falang. Maar het wordt wel weer een keer tijd voor een probeersel dus het wordt de koeientong…..volgens Souk erg lekker!! De koeientong komt op tafel…..ik moet er vooral niet te goed naar kijken….je ziet echt dat het tong is….met ribbels en al……dan zegt Souk; he, het is niet allemaal tong…..ow nee….nee er zitten ook stukjes maag bij…kijk deze…..Souk nee….to much information!! Eerst eten dan verder vertellen. Souk bestelt nog een ander sausje die ik volgens haar lekkerder zou vinden….ach ik vond die andere eigenlijk wel lekker. Nou dan vertel ik je later pas wat het is, Souk lacht…..ojee…..ik eet samen met Souk de tong op…Souk iets meer dan ik :)……nou kom maar op Souk, wat is het sausje……..het is het vocht van de ingewanden als de koe geslacht wordt……lekker hoor!!! Gelukkkig gooien ze hier niets weg :)
Tijdens het eten besluit Souk dat we morgen ochtend de monniken eten gaan geven. Ze doet dit ongeveer 1 keer per week en morgen is een goede dag daarvoor. We moeten dan wel vroeg opstaan maar dat is geen probleem. De volgende ochtend om 5.30 uur de wekker......opfrissen, aankleden......Souk heeft de lekkernij (Souk geeft graag snoep, ze krijgen al genoeg rijst volgens haar :)) al in een zilveren schaaltje gedaan, ook ligt er een flesje water in. We lopen naar buiten en Souk ziet gelijk meer vrouwen zitten (geen man te bekennen op dit vroege uur) en we lopen erheen. Dan komen de monikken aangelopen.......alle vrouwen knielen op de weg......au...dat doet pijn.....ik kijk naat links......de andere vrouwen zitten onbewogen op hun knieen.....Souk kijkt wel wat ongemakkelijk....au, het doet echt pijn.....ik pakt snel mijn slipper en doe die onder mijn knieen.....niemand die het ziet :)......dan geef ik de monikken eten......ze stoppen en beginnen te zingen......het lijkt wel Sint Maarten :).......dan lopen ze door.......wij gieten het water in de zilveren bakjes en gieten dit water vervolgens weer onder een boom.......een geschenk aan de aarde, legt Souk mij uit......daarna......je raadt het al......mag ik weer een wens doen......ik wens wat af deze vakantie....
De laatste avond eten we samen met Souks vriendinnen. Dan is het echt afscheid nemen. Ik verbaas me over hun vriendelijkheid en gastvrijheid..........het is bijzonder om mee te maken!
Veel liefs,
Cin
-
28 April 2010 - 11:01
Eefje:
Hoi lieve Cin! Wat een superleuke foto's! Je ziet er goed uit! En lijkt mij heel ranzig zo een tong en dan zo een sausje. Nou ga gauw weer verder werken, een pte van jou ga ik zien, ra ra?
Liefs! -
28 April 2010 - 11:24
Alice:
Is dat dan een andere Soek dan de Soek in je eerdere verhaal (vertaalster bij een Duits bedrijf in Pakse?). Wel geweldig dat je de moeite neemt om bij de mensen die je ontmoet op bezoek te gaan, dat geeft toch een hele andere dimensie aan deze reis!
Jeetje, je gaat Laos bijna verlaten, wat gaat het toch snel...... ENJOY! -
28 April 2010 - 11:24
Eefje:
He, kon nu wel de foto's van je vorige verslag zien! Leuk! PS, snel consult he? -
28 April 2010 - 11:39
Zus:
Hallo lief zusje,
Ik heb toevallig van de week een docu gezien op discovery waar het voedsel geven aan de monniken toevallig uitgebreid aan bod kwam. Bijzonder dat je het toch weer mee hebt gemaakt.
Blijft vreemd dat een pietluttige eter zoals je vroeger was, nu aan de koeientong enzo zit, maar wel helemaal te dapper en leuk!!
Ik bel je vanavond even, al ben ik nu natuurlijk helemaal op de hoogte, haha.
HVJ!!
Dikke zoen en kmuf van je zus -
28 April 2010 - 17:21
Paps En Mams:
Hoi lieverd,
Net wat je zeg allemaal heel bijzonder. Volgens mij moet je de eerste week als je thuis bent wennen aan alle luxe die we hebben. we hebben via de telefoon al bij gekletst en doen dat morgenochtend weer even voordat je Laos inruil voor Vietnam. Ben nieuwsgierig hoe je dat gaat ervaren na alle gstvrijheid die je in Laos hebt genoten. Probeer tussen al het reizen door je rust te pakken. Een keer een wat luxer hotel is volgens mij ook niet te versmaden. Schoon bed, douche en geen koeien die je naast je geslacht worden.
Nu wij spreken je weer dikke kmuff van ons -
28 April 2010 - 18:21
Aios Es:
Die hard backpacker!!
Leuke dat je zoveel foto's post, leuk om te zien! -
28 April 2010 - 20:12
Marije:
*zwaai zwaai*
Ben er nog hoor! Wat een avonturen allemaal...tsjonge! Ik mail je snel ff een update.
Maar alvast....r e s p e c t dat je al (nou ja, veel) van dat eten te lijf gaat... -
30 April 2010 - 13:00
Adri:
Hai Lieverd, ik ben weer terug in Nederland en eerst jouw verhalen allemaal gelezen. Wat ben je stoer om toch maar al die vreemde dingen te eten, je bent niet eens dol op vlees, laat staan dan al die vreemde onderdelen van het beest. De foto's zien er ook zo sappig uit, ik hoef meteen geen BBQ meer. Nu ga ik snel je pap en mam bellen en hoor ik nog wel meer. Snel weer tot mails. liefzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz A3 -
02 Mei 2010 - 08:55
Miranda:
Aloha!
Wat een verhalen toch allemaal weer... Ik smul ervan. En over smullen gesproken..., het klinkt allemaal erg uitgesproken goed wat jij daar allemaal voorgeschoteld krijgt!!! Mjammie! En dan vertelde jouw mama mij gisteren nog dat je eigenlijk vegetariër bent... Wow, pas op hoor.., straks ben je hier thuis niet meer geloofwaardig, ha, ha. Maar Cin, ik vind het onwijs knap dat je met de bevolking probeert mee te eten. Ik gruwel ervan. En wat maak je weer veel mee op je geweldige reis! Al jouw ervaringen gaan mooi je pocket in voor heel je leven. Wees er maar trots op!! Ik hoorde gisteren ook van je mamam dat je nu in Vietnam zit. Ik kijk al uit naar al die verhalen. Veel plezier nog!
Liefs, Miran. -
02 Mei 2010 - 10:52
Marjan-ludo:
Hoi Cindy,je maakt zo heel wat mee,het is af en toe wel behelpen als wij je verslagen lezen,wat je daar meemaakt is hier onmogelijk.De fotós zeggen genoeg
groetjes en hou je haaks. -
02 Mei 2010 - 23:57
Marina:
Hoi lieve Cindy.
Sorry dat ik zolang niks van me heb laten horen, gewoon te druk en te afgeleid. Heb net (ik zit in de wacht nu en het is lekker rustig) je reisverslagen bijgelezen. Wat kan jij toch beeldend schrijven! Alsof ik naast je in de bus zit, zo voelt het. Ik bewonder je optimisme en je koelbloedigheid. Heel veel plezier nog, doe voorzichtig maar niet te en tot gauw als je weer in Nederland bent.
Dikke kus, Marina.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
