Shop until you drop!!!

Ik zit toevallig bij Bianca in de bus. De bus zet ons vlak bij het centrum af.....nog een paar minuten lopen. Bianca en ik besluiten samen op te lopen. Ik kijk links, ik kijk rechts en weer links.......wauw.....overal winkeltje waar ze kleren maken......en schoenen....en ze hebben tassen.......overal waar ik kijk.....winkels!! Ik word gek.....ze roepen allemaal...kom kijken...mooie rokjes, mooie jurken.....mooie schoenen.....hoe moet dat nu.....zoals jullie allemaal weten ben ik dol op schoenen en rokjes!!!.....ok Cin focus.....je moet ergens slapen vannacht.....je kan niet in een schoenen winkel slapen (mmmm...ik kan me stiekem laten insluiten...nee...Cin focus!).......ok....guesthouse.....eentje gezien in de Lonely Planet...maar daarvoor moet ik de hele winkelstraat af.....wat een kwelling....aan het einde van de straat komen we Bouke (de Nerderlandse jongen, van het eten in Hue) tegen. Hij is al een dag in Hoi an en heeft een prima guesthouse......hij loopt met me mee...Bianca had al een luxe hotel gereserveerd en gaat ook op pad...we zien elkaar later die middag weer om af te spreken om de volgende dag naar My Son te gaan, een oude ruine van de Khmer.....Bianca en ik willen graag de zonsopgang tour doen......Bouke twijfelt nog een beetje. Hij vindt 5 uur vertrekken wel een beetje vroeg. Nou goed eerst naar het guesthouse.....prima kamer......of ik wist dat het guesthouse ook een kledingwinkel heeft.......nee.....ik knipper met mijn ogen en sta al in de winkel......kijk rokje, broeken, mooie winterjas.....ben je gek een winterjas. Het is 35 graden!! Het is alweer een Niagra Falls gebeuren tussen mijn billen!!! Ok...ik trek hem even aan...wauw...wel heel mooi...en ik heb er nog een nodig.....nee Cin, nee!! focus...geen kleren kopen...hooguit een rokje!......ik ga naar de afspraak met Bianca en Bouke. We besluiten om morgen naar My Son te gaan........de zonsopgang tour :) Bouke, gaat mee.....als we wel een beetje stil zijn 's ochtends (daar is Cindy heel goed in :), not!!) My Son was een leuke tour maar als je Ankor Wat gezien hebt......ach het klinkt wel een beetje verwend :). Het was in ieder geval erg leuk en gezellig, veel gelachen.
Bianca en ik gaan nog even....winkelen.....tja wat kan je anders in en stadje vol met winkels......echt ik kon niet anders!! En overal hoor ik ze roepen.....hier hier..mooie rokjes...mooie jassen...hier hier....owww!!! Grrrrr!!! Ok ik schaam me beetje maar hoe kan ik dat nou weerstaan?? Ik ga jullie ook niet vertellen wat ik allemaal gekocht heb......laten we het zo zeggen; mijn tas is een beetje zwaarder dan toen ik weg ging :) Verder is Hoi an een heel mooi en leuk stadje om te verblijven (buiten de winkels). Ze noemen het ook wel de stad van de lampions.....en met recht....overal zijn lampionen.....zeker in de avond heeft dat een schitterd effect. Om mijn koopziekte nog even goed te praten...Bianca heeft 5 lampionen gekocht!! Oja en een houten beeld.......heb even geprobeerd haar backpack te dragen maar das geen makkie :)

Na 3 dagen ernstig shoppen moet er natuurlijk gerust worden!! Dus op naar Nha Trang....het strand. In de middag neem ik nog even een douche in de kamer van Bianca (in het dure hotel). Wauw......een heel grote douchekop...en er komt water uit...en het water komt recht naar beneden....gaaf zeg.....das lang geleden.......ik pak de handdoek en begin me af te drogen.....zonder er bij na te denken roep ik naar Bianca; the towels are soft, great!!......Bianca moet hard lachen, ja natuurlijk zijn de handdoeken zacht......hihi grappig.....voor mij is het alweer 5,5 week geleden een zachte handdoek!! Ik neem de nachtbus..dit keer probeert hij me weer achter in de bus te krijgen....'you to familie place'......ik kijk hem boos aan....noway.....ik zie een bed aan het raam in het midden van de bus...ik gooi mijn spullen neer en duik op het bed......me here...hij kijkt boos en ik kijk voor de verandering weer boos terug. Ik kijk niet altijd boos hoor, ik lach nog steeds heel vaak heel lief.......zeker toen ik mijn mooie winterjas.....oeps verklapt :)........nou ja nu keek ik weer even boos...maar ik had een prima plaatsje en heb lekker geslapen. De volgende ochtend arriveer ik in het mooie Nha Trang...om 5 uur in de ochtend wel te verstaan......tot mijn grote verbazing is het strand vol met Vietnamezen die aan het relaxen zijn. Later leer ik dat de Vietnamezen eigenlijk alleen om 5 uur in de ochtend en om 5 uur in de middag naar het strand gaan. Tussendoor liggen er alleen maar touristen........ik leer later op zeer pijnlijke wijze waarom dit is!
Eerst nog even een guesthouse/hotel zoeken.......dit is het moment waarop samenreizende personen (met name verliefde stelletjes) ruzie krijgen. Je komt met je brakke slaperiger hoofd uit een nachtbus...het is warm...je zweet de Niagra Falls......en dan komen er allerlei Vietnamezen op je af rennen...ze weten allemaal een goed hotel......hierheen...hierheen...ze pakken je vast en sleuren je mee....je zegt twintig keer 'nee'.....dan nog duidelijker 'NEE'....ze luisteren niet......ondertussen krijg je ruzie met je reisgenoot.....hij/zij wil wel of juist niet naar dat ene hotel en er stond ook nog een hotel in de Lonely Planet...moeten we niet daarheen.....ondertussen staat die Vietnamees nog in je oor te bleren......en dan hupsake, daar heb je het ruzie.....echtscheiding.......na een uurtje is het allemaal wel weer over maar leuk is het niet.......nou is het volgende als je alleen reist......je heb niemand om ruzie mee te maken!! Ja, je heb jezelf...maar das niet leuk.......ik heb een Vietnamees aan mijn kont hangen...ik zweet me het apezuur (gewoon vies) en ik ben moe.......ik begin een zoek me dan strategie....ik ga opeens naar links...nee hij volgt.....weet je wat ik ga het stand op, daar mag hij niet komen met zijn moto.....yes, goed idee.....lopen, lopen.....ik ga het weer proberen naar de grote weg.....ja, hij is weg.....woeff...ik schrik.....daar staat ie weer met een big smile voor mijn neus in mijn persoonlijke ruimte.....rot op!!! Ik ga boos kijken...helpt niet.....nog bozer kijken.....waar is mijn maatje om ruzie me maken.......ik verlies mijn geduld......ik roep dat ie op moet rotten (op zijn Hollands)......ja ik weet das echt niets voor mij.....ik wil zijn hoofd van zijn romp trekken.....krijg echt moord neigingen....het is echt niet makkelijk zo alleen en moe en een Vietnamees aan je kont hangen.......en ach, hij trekt zich er niets van aan en loopt weer met me mee.......ik vlucht naar een hotel waar hij niet naar binnen mag.....het hotel is vol helaas....maar ik mag wel even uit rusten op het terrein van het hotel...ik blijf 20 minuten zitten......kijken hoe lang hij het volhoudt.......gelukkig ik heb gewonnen!!! Nu op zoek naar een hotel.....want die heb ik nog steeds niet gevonden.
Ik vind een mooi hotel, haal een broodje en ga gelijk door naar het strand......heerlijk......ik huur een bedje onder een parasol want ik wil natuurlijk niet gelijk verbranden. Wat een leven!! Dan voel ik nattigheid op mijn hand...smak..smak.....blehh ik ben in slaap gevallen en heb mijn hand onder gekwijld......lekker hoor......dan beweeg ik mijn benen.......au!!....dat doet pijn......ik heb lang geslapen en de zon is gedraait. Mijn benen zijn verbrand. Nee niet een beetje verbrand...echt verbrand. Snel ga ik in de schaduw....maar helaas het leed is al geschiet.....au, au, au!!! Nu begrijp ik waarom de Vietnamezen zo vroeg en daarna pas weer in de middag naar het stand gaan.....het is te warm en de zon is te scherp......tja....ik ben en blijf toch een tourist.
De volgende dag komt Bianca uit Hoi an. Ze is daar nog een dagje extra gebleven (en een extra lampion gekocht) en komt nu nog een dagje genieten van het strand voordat we naar Dalat gaan. We zitten de hele dag in de schaduw onder ons parasolletje.......heerlijk te genieten van het strand!!!

En dan op naar het mooie Dalat, hoog in de bergen, met een heerlijk klimaat van 25 gaden!!!

Veel liefs,
Cin (alias rode kreeft :))