Van Chili naar Argentinie.

Graffiti, een heerlijk wijntje en even snel naar Uruguay......

Om eerlijk te zijn wilde ik eigenlijk nog niet weg uit Pucón. Het was er zo heerlijk relaxed. Maar helaas ik had mijn bus al geboekt (tja, vakantie drukte) en er is een tijd van komen en een tijd van gaan dus op naar Valparaiso.
Valparaiso staat bekend om zijn leuke sfeer en mooie graffiti op de muren van de huizen. Het ligt aan de kust tegen de bergen op. Dat maakt dat het veel vreemde steegjes, hoekjes en stijl omhoog gaande wegen heeft. Al met al een bijzonder geheel maar ik moet eerlijkheidshalve ook zeggen dat ik het ook nogal een vervallen en vieze stad vond. Ik ben blij dat ik het gezien heb maar het heeft niet mijn hart gestolen. Ik wilde de volgende dag dan ook graag door naar Mendoza (Argentinie) maar helaas alle bussen vol......het is vakantie tijd......dus dan maar een extra dag in Valparaiso en een uitstapje naar Viña del mar. Om maandagavond de nachtbus naar Mendoza te nemen.
Mendoza is een leuke stad met mooie plaza's en het is the place to be voor wijnproeverijen. Het allerleukst is om dit te doen tijdens een fietstour.......daar zeggen wij nederlanders natuurlijk geen nee tegen. Ik had in Valparaiso namelijk 2 nederlanders ontmoet, Tom en Marieke, die ook wel oren hadden naar zo'n wijntour en laten zij nou toevallig ook naar Mendoza gaan.....en in Mendoza de 4de nederlander gevonden, Annelot. Doe daar nog 2 brazelianen bij en het clubje is compleet. De volgende dag nemen we de bus naar Maipú (een dorp naast Mendoza met veel wijnerijen), huren een fiets bij Maipú bikes......kaartje erbij en fietsen maar. We stoppen bij verschillende wijnerijen. Krijgen een heeeeel lange rondleiding in het (rap)spaans......oftewel niet te volgen. Maar daarna als troost een heerlijk wijntje. Bij de volgende wijnerij krijgen we 4 verschillende wijnen om te proeven en het zijn niet echt ienie mini glaasjes. Het wordt al een beetje licht in mijn hoofd. De volgende wijnerij sla ik even een beurt over (voordat ik weer boven de wc hang). We eindigen in 'the bier garden'.....met een koud biertje. Tja, ze zeggen 'bier na wijn geeft venijn'.....gelukkig hebben we daar niets van gemerkt :). Het was een mooie en gezellige dag.
Ik had nog ruim een week voordat ik in Buenos Aires moest zijn. Tja, wat te doen? Cordoba was net overstroomd ivm noodweer. Dus das geen goed idee. Weet je wat. Ik ga gewoon nog even naar Uruguay. Ja, waarom ook niet. Dus bus en ferry naar Colinia geboekt. Wel een beetje strak tijdschema maar volgens de jongen die mijn tickets boekt geen probleem. Ok, als jij het zegt. We komen toch iets te laat aan in Buenos Aires dus ik besluit een taxi te nemen, voor de zekerheid. Taxi is 40 pesos, volgens de taxichauffeur het start tarief.....mmmm, lijkt mij erg hoog start tarief. Iedereen heeft mij geadviseerd om een 'radiotaxi' te nemen ivm neptaxi's en te hoge tariefen. Dus ik kijk nog een keer goed.....tja, het is echt een 'radiotaxi'.....komt een andere taxi naar me toe. Hij vraagt ook 40 pesos. Ik zeg: das te duur. Hij zegt: ok, 30 pesos. Ik zeg: das te duur. Nee, zegt hij. Das het start tarief. Toch vreemd zo'n varierend start tarief. De tijd tikt door....mmm, ik moet toch naar die boot. Ik besluit de taxi van 30 pesos toch maar te nemen. Ik knipper met mijn ogen. We zijn er. Ik kijk de chauffeur aan......maar dit is geen 30 pesos, das veel te veel! Hij kijk me lachend aan: tja, dat is het start tarief. Boos stap ik uit de auto en geef hem 30 pesos. Ok, die dingen gebeuren. Het hoort erbij. Ik ben in iedergeval bij de ferry. Ik loop naar binnen. Het is gigantisch druk binnen.....oef, waar moet ik zijn. Ik zie geen bordjes. Eerst maar even naar de toerist information. Ik laat mijn ticket zien. De vrouw kijkt er naar. Dan kijkt ze weer op. Ze aarzelt voordat ze wat zegt......euhmm.....je bent hier verkeerd. Je moet bij de andere terminal zijn......WAT!....nee, u maakt een grapje. Ik had tegen de taxichauffeur gezegd: naar dit adres. Ja, maar dit adres is niet hier. Dat is de andere terminal. De aardige mevrouw probeerd me met alle geduld uit te leggen hoe ik eerst weer naar het busstation moet en daar een bus naar het centrum moet nemen en dan nog ongeveer 15 min moet lopen naar de terminal. Als ik marzel heb en het laatste stuk ren dan red ik het misschien. Of ik moet natuurlijk een taxi nemen. Er zit dus weinig anders op dan wederom een taxi te nemen. Ik zoek weer naar een 'radiotaxi'. Naast de taxi's staat een man die alles lijkt te coordineren en ook nog engels spreekt. Ik leg uit wat er gebeurd is en dat ik nu een taxi nodig heb en wijs het adres aan. Ook hij begint over een start tarief. Nee, ik wil een meter. Nee, start tarief is 30 pesos. Shit, ik moet naar die boot! En dat weet hij ook! Ok! Woedend stap ik in.....rustig blijven! Dit hoort er allemaal bij. Dit is backpacken, dit is reizen. Het hoort erbij. Grrrr....toch is het niet leuk. Ik besluit nog lekker een tijdje boos te blijven kijken. Al met al,ben ik nog op tijd voor de boot.....en wat blijkt....ik zit eerste klas. Ik heb een stoel waar mijn kont 3 keer in past en krijg een glas bubbels.....ok, ik kan weer een beetje lachen.....ook dit hoort bij reizen :)
Colonia blijkt een heel mooi en rustig klein dorpje te zijn. Het is weer heerlijk genieten van de mooie straatjes, uitzichten en het heerlijke weer. 's Nacht helaas wel erg warm waardoor slapen soms een beetje moeilijk is maar dat mag de pret niet drukken. In het hostel ontmoet ik 3 andere nederlanders en heb ik een reunie met Alice. Een reisgenootje van de Galapagos eilanden. Super leuk om elkaar weer te zien en te spreken. Met Pieter, één van de nederlanders, reis ik door naar Montevideo. Waar de andere 2 nederlanders ondertussen ook alweer zijn. Oftewel, weer erg gezellig! Daarna nog een laatste relax dag in Colonia (met een gigantische storm aan het einde van de dag) en dan weer door naar Buenos Aires. Ik reis samen met Christina uit Engeland. We nemen bij toeval dezelfde boot en het klikt goed tussen ons. In Buenos Aires gaan we samen op zoek naar onze apartementen. Ik slaap in het apartement van een collega van mijn moeder. Ik moet de sleutel ophalen bij de winkel van haar ouders. Het blijkt niet ver te zijn. Christine en ik spreken af om elkaar de volgende dag weer te treffen. Na het afscheid draai ik me weer om. Ik kijk naar een groot, heel mooi en chique lampenwinkel. Mmmmm, zou ik daar moeten zijn. Ik ruik nog een keer onder mijn oksels, bekijk mijn outfit......nou ja, het moet maar. Ik kan me moeilijk hier op straat gaan omkleden en daarbij ik had mijn roze hakjes thuis gelaten. Wat ongemakkelijk sta ik voor de deur. Uiteraard wil die niet goed open, of ik duw de verkeerde kant op?? Een oudere dame helpt. Kom binnen. Ze zegt: ahh, esta la niña. Ik kijk haar wat verlegen aan en zeg: si. Ze vertelt dat zij de moeder van Marisa (de collega van mijn moeder) is. Ze vraagt me hoe ik in Buenos Aires ben beland. Ik leg haar uit dat ik voor 8 maanden aan het reizen ben en dat ik begonnen ben in Equador en nu hier ben. Ze vraagt: sola (reis je alleen)? Ik zeg: si, sola. Bezorgd kijkt ze me aan: mmm, sola. Maar al snel zie ik ook bewondering in haar ogen: sola. Ze draait zich om naar een werkneemster en vertelt in het (rap)spaans nog een keer wat ik zojuist vertelt heb. Daarna kijken ze allebei naar mij en knikken goedkeurend. Ik word er bijna weer verlegen van. Snel daarna word ik voorgesteld aan Marisa haar vader. Het is een heel liefdevol welkom van de hele familie. Een van de werkneemsters begeleid me zelfs naar het appartement. Wat een luxe. Ze legt uit hoe alles werkt en wenst me een fijne tijd in Buenos Aires en ik mag natuurlijk altijd bellen of langskomen als er iets is. Wauw, mijn eigen appartementje. Eerst even douchen en daarna even naakt door de kamer lopen! Gewoon omdat kan! :)! Heerlijk, even geen dorm! Die nacht slaap ik in de airco, in een heel groot bed zonder snurkende mensen! Me gusta!
De volgende dag ontmoet ik Christine weer. Ze gaat zondag naar huis na 10 maanden reizen dus er moeten cadeautjes gekocht worden en daar help ik haar graag mee. Zaterdag en zondag nog genoeg tijd voor de touristische highlights. De samenvatting van de dag is: bij Havanna de beste Alfagores (dubbele koekjes met dulce con leche ertussen) van BA eten, 1/4 lit. ijs eten en shop untill you drop :)
En nu.....nu ben ik aan het wachten....en wachten......wat gaat de tijd langzaam......pap en mam komen pas om 20.50 uur aan.......straks neem ik lekker de bus en dan kan ik eindelijk mijn lieve paps en mam een knuffel geven......ik kan niet wachten!

Veel liefs,
Cin

Iedereen: brrrrr, het is wel heel koud bij jullie! En bedankt voor alle knuffels voor mij via mijn ouders.
Kat en Jürgen: echt 3 weken gaan zo voorbij. Ze zijn zo weer thuis.
Edwin: gefeliciteerd met je verjaardag (sorry, iets te laat)
Alice: heb je al nieuwe schaatsen?
Berkhoutjes: dat moet zeker een mooi gezicht zijn bij jullie voor het huis. Wie heeft dat nou.
Marije: bedankt voor je kaartje! Super leuk! Fijn dat Ameland leuk was.
Peet & Jouelle: ik kan niet wachten om de M&M te proberen.....misschien kom ik toch maar eerder thuis (haha).
Jeremy: tuurlijk mag je mijn warme peru muts lenen voor de kou.
Martin: vind het altijd leuk je berichtjes op mijn blog te lezen.
Beppie: hoe is het met je dochter? Is ze dichter bij mij in de buurt dan bij jou?
Ber: ja, snel weer even chatten!