Idyllisch uitzicht.....en het varkentje!

Na een goede nachtrust weer helemaal uit de kreukels en vol enthousiasme begin ik mijn nieuwe dag. Volgens de Lonely Planet is het een koud kunstje om naar Champasak te reizen. Je gaat naar de New Market, neemt de bus en daarna de boot en hupsakee dan ben je in Champasak……dus op naar de New Market, geen probleen met de tuk tuk……en inderdaaad het is een mooie markt met veel verse produkten…dus eerst maar even een ontbijtje halen…appeltje, broodje, wat tomaatjes…..de vissen en het gebakken vlees laat ik maar even liggen. Dan op zoek naar de bus. De tuk tuk driver had al een heel verhaal gehouden dat hier geen bussen waren en dat ik ergens anders heen moest....nou vertellen ze wel vaker wat dus dacht ik….ik ga eerst zelf wel even kijken..….ik zie trouwens wel erg weinig falang op de markt….waar is iedereen nou weer gebleven…..even rondvragen…..bus? Champasak?.....niemand spreekt Engels…..ze lachen me wel weer vriendelijk toe en ik lach (het eerste half uur) natuurlijk weer vriendelijk terug…..na een uur heb ik geloof ik de hele markt wel 3 keer gezien. Ik word van links naar rechts gestuurd en niemand kan me vertellen hoe ik naar Champasak moet komen…..ik begin iets minder vriendelijk te lachen, mijn rugzak wordt een beetje zwaar…..hoe kom ik hier nu weg??.....ik zie een tuk tuk aankomen met falang erin……dan maar even aan hun vragen…..zij hebben ook de Lonely Planet gevolgd…..ik vraag of ik even aan mag haken…..tuurlijk……gelukkig…..samen sta je een stuk sterker. Na enig heen en weer gepraat besluiten we met zijn alle een tuk tuk te nemen naar de boot overgang voor Champasak…..met 7 mensen is dat goed te doen.
Mijn nieuwe reisgenoten blijken uit Spanje te komen. Twee stelletjes en nog twee meiden samen, ze zijn allemaal voor langere tijd aan het rondreizen en hebben elkaar tijdens het reizen ontmoet. Ze zijn nu net weer samen gekomen om een stukje met elkaar op te reizen. Ze spreken rap Spaans met elkaar (ik besluit gelijk een cursus Spaans te starten als ik terug kom :) want ik versta er weinig van). Ze spreken af en toe ook Engels onderling en met mij. Het blijkt eigenlijk heel gezellig te zijn. Op Champasak vinden we een leuk guesthouse en huren diezelfde dag nog fietsen om naar Wat Phu Champasak te gaan. Het is maar acht kilometer fietsen :) , in de hitte!!....heerlijk…we zweten ons weer de Niagra Falls maar hebben wel veel lol. En ondanks dat Angkor Wat toch echt wel even een andere orde van grote is….is het zeker wel de moeite waard. Daarna nog even eten en relaxen. De volgende dag zetten we de tocht voort naar Don Det…..gelukkig mag ik nog even aankleven bij mijn Spaanse vrienden….maakt het een stuk makkelijker. Er wordt onderhandeld over de prijs en doordat we met een grote groep zijn is dit ook veel makkelijker. We gaan met de boot, minivan en dan weer de boot naar Don Det……een heel mooi eiland in het 4000 Eilandenrijk. Er komen opeens ook weer bakken met touristen tevoorschijn…..nu in alle soorten en maten….het soort Engelse tourist, de alternatieve backpacker, de student backpacker, de iets oudere reizigers…….ik vraag me soms toch echt af waar iedereen dan opeens weer vandaan komt…….het is druk op het eiland. We hebben dan ook moeite om 4 slaapplekken bij elkaar in 1 guesthouse te vinden. Ik besluit me af te splitsen…..zij reizen per slot van rekening met elkaar en ik ben voor even een aanhangsel….ze vinden het ook erg jammer maar ik zit in het guesthouse naast hun dus we zien elkaar nog wel.
Wat zeg ik….guesthouse…..ik bedoel eigenlijk bungalows…….heel schattige mooi bungalowtjes aan de Mekong. Ok, je hebt geen eigen toilet en douche (die deel je met nog 14 anderen) maar je hebt wel een super uitzocht en een eigen hangmat :) !!! Super…….wat is het leven toch heerlijk…..mijn eigen bungalowtje…..ow wat hoor ik via via…..de buren hebben een feestje…..gezellig……nog maar weer even genieten van het uitzicht…..hallo….ow daar heb je de buren…..hey….wat ligt daar…..ow….het is een dode koe…..ze lachen…..yes, party !! Oeps ze hebben de koe geslacht voor het feestje……is natuurlijk heel normaal…weet ik….maar toch als het zo direct naast je idyllische bungalowtje ligt……ach ik ga maar even wandelen op Don Det en dan zie ik wel wat ervan over is als ik terug kom……zo wandelingetje gemaakt……ah koe is weg, fijn. Ik ga nog even kletsen met mijn vrienden…..dan hoor ik een hard gegil van een varken………yep! Dood!!!...met een mes in de hartstreek gestoken…..ik kan het toch niet laten om even te kijken……..het hoort erbij. Ze gieten kokent water over het varken en schrapen de vacht af met een mes…..ondertussen wordt er al een oor afgesneden en deze wordt in het kokent water gegooid om vervolgens te BBQ-en en op te eten……ook ik krijg een stukje aangeboden…..jullie vragen je natuurlijk af……heeft ze het gegeten of niet…..ik weet ik zou alles eten….maar nee…..dit wat teveel voor mijn maag (ik denk puur psychologisch, maar toch)…..Ze gingen verder met het verwijderen van het hoofd….vlots in de emmer…..daarna werd het varken verder opengesneden, ingewanden verwijderd en weer verder in stukjes sneden. De lever werd direct in kleine stukjes gesneden en in en sausje gegooid……mmmm….smullen……en nee sorry, wederom heb ik vriendelijk bedankt :)……de alvleesklier ging ook direct de BBQ op….en even later weer lekker smullen…….het feest was al een beetje begonnen. Tussendoor werd er sterke drank gedronken en veel gelachen….deels ook om de gezichten van de falang….ik weet natuurlijk dat dit er allemaal bij hoort…..maar toch……ik heb ‘s avonds heerlijk gegeten…….vegetarisch :)!!!
De volgende ochtend doe ik mijn ogen open…..de buren zijn alweer druk bezig met koken (aan de geur te ruiken) en met snijden en hakken….ik kijk op mijn horologe…..4.30 uur………mooie tijd……daar gaat mijn rust op dit idyllisch stukje paradijs……toch nog maar even blijven liggen……5.30 uur……het lijkt wel of ze de boel hiernaast afbreken…….het moet me wel een feestje worden!!! Dan maar opstaan…..even relaxen op het balkon en ontbijten…..fiets huren en het eiland verkennen. Onderweg leer ik Jennifer kennen, ze komt uit Amerika en is 2 jaar op wereld reis…..ach ja….wat is 2 jaar op een mensenleven…..we raken aan de praat en wat blijkt ook zij wil de dolfijnen zien (er zwemmen namelijk heel zeldzame dolfijnewn in de Mekong). In het dorp in het noorden van Don Det (sunrise) werd gezegd dat het we de dolfijnen niet konden zien of anders moesten we 180.000 Kip betalen dan kon het opeens weer wel??, nou dat dachten wij dus niet……nee je kan ook gewoon even over een (onbegaanbaar) weggetje naar een dorp op Don Khon fietsen en daar een bootje huren voor 30.000 Kip…….beter idee…..zo gezegd zo gedaan……..dus we hebben ze gezien hoor…….al was het wel op 30 meter afstand en ze deden geen flipper kunstjes…maar het was wel leuk!!
‘s Avonds gezellig gegeten…..tijdens het eten een hevige storm….dus indikken onder het afdakje….gezellig gekletst met iedereen…..zo ook met Matthijs uit Den Haag…..weer even Nederlands kletsen!!
De volgende dag weer op naar de volgende bestemming. Ik heb besloten om toch door te reizen naar Attapeu om even bij Souk langs te gaan…..ik ben benieuwd. Ik moet eerst weer terug naar Pakse met de bus en dan weer naar het zuiden met een andere bus…..nee er gaan geen directe bussen……that’s Laos :)……

Veel liefs,
Cin

Pap en mam: lekker toeren met de Croma :)
Kat: fijn om je berichtjes te lezen
A3 : veel plezier in Verona, zal niet meevallen maar vind het heel stoer dat u gaat.
Eef: wel stil hoor!! Had graag meegegaan naar Londen
Marije: leef je nog?
Ber: hoe is je 'klasje'?